Yan Be Gönlüm Şiiri - İbrahim Yay

Yan be gönlüm sabrınla elde edemediklerinden dolayı,
Sussun dudaklarım son sözlerini söylediğinde.
Beklesin vücudum beynimden gelecek son bir onayı,
Durabilir artık kalbim yorulduğunu hissettiğinde..

Gözlerimin rengi solgun ve bulanık her yer,
Sadece ışık görebilir sanırım son bakışlarım.
Parmaklarım titremeyi bırakmış nabzımı bekler,
Kalp artık der ki "Bunlar benim son atışlarım."

Çöken organların işlevsizliği arasında bekler oldum,
Ömrümün son saniyelerini çok ağır yaşıyorum.
Alıp götürsün biri vücudumu gömsün derinlere,
Ben çıkmak istemeyen ruhumla cebelleşiyorum.

Sessiz, durgun ve yalnızım,
Tek hissedebildiğim bunlar sonunda.
Ömrüm boyunca bir umut huzuru aradım,
Daha ayağa bile kalkamadığım hayat yolunda...

Ahengim açılmışken uzağa bakışlarımda,
Görebildiklerime gözlerim hayret eder,
İstediklerim olacaksa artık hayatımda,
Anlatır her bir ayrıntısını bu sözler...