Yamyam Şiiri - Ferhan Özgür

Yükselirken güneş çamların tepesinde,
Bir yumurta çatladı sabahın yedisinde.
Yeni bir göz açılırken kümesin köşesinde,
Dizildi onca tavuk bu canın çevresinde.

Küçücük daha yavrumuz, kümesinde pinekler,
Yeni bir can var ailede yetmez artık yemekler,
Daha çok kazanmalı, artmalı bizim emekler,
Tembellik olmaz artık yavrumuz açtır bekler.

Bunca ter, emek; sizde bu kadar mı eder?
Biraz düşünün bizi, bunlar kime yeter?
Başka çaremiz yok, evde erzak biter.
Bitmez bu dünyanın, çilesi nasıl biter?

Büyür candır bu, zam falan beklemez.
İstesem patrondan ne çıkar, ezberedir teklemez.
Verir Mevlam rızkımı, hikmetinden sorulmaz.
Acele tutsun elini, böyle karın doyulmaz.

Ne halt edip de bu dünyada bir can daha dirilttik,
Elde avuçta kalmadı, ne varsa bitirdik.
Acından ölmesin diye yavruma kardeşini yedirdik,
Daha çıkamadan yumurtasından, bir can daha yitirdik.

Gün gelir, döner devran, bu yanınıza kalır mı?
Sizler söyleyin, bir ömür böyle gider mi?
Karnı tok biri hiç emeğini satar mı?
Bitmez bu dünyanın, yamyamı hiç biter mi?