Yamuk İnsan Şiiri - Samettin Şenkaya

Doğruluk, dürüstlük, erdem bulunmaz
Yamuklarda bu özellik aranmaz
Her devrin mesleği erbabsız kalmaz
Yamuk insanın sırtı yere gelmez(!)
Öbür dünyası elden gider; bilmez.

Bu dünyada bir müddet devran sürer
Mahşeri düşünmez, pişkince güler
Kendi gibilerle eğlenir gezer
Yamuk insanın sırtı yere gelmez(!)
Öbür dünyası elden gider; bilmez.

Ona göre hayat burdan ibaret(!)
Haydi durma; eğlen gününü gün et(!)
Yoksul, yetim malını bitir, iç et(!)
Yamuk insanın sırtı yere gelmez(!)
Öbür dünyası elden gider; bilmez.

Tehlike içinden sıyrılır çıkar
Meslektaşını çok ucuza satar
Kenara çekilir kahkaha atar
Yamuk insanın sırtı yere gelmez(!)
Öbür dünyası elden gider; bilmez.

İmkanlarını korumayı bilir
Amirin yanında yağ gibi erir
Döşek olur altına da serilir
Yamuk insanın sırtı yere gelmez(!)
Öbür dünyası elden gider; bilmez.

Şükür Rabbime; yamukluk yapmadım!
Amirin önünde takla atmadım!
Dünyam için ahiretim yıkmadım!
Yamuk insanın sırtı yere gelmez(!)
Öbür dünyası elden gider; bilmez.

(KUL SAMİ)