Yaması Söküldü Acılarımın

Yaması söküldü acılarımın
Kanıyor
Damlıyor berduş gençliğimin üzerine
İntikamını alıyor
Hüzünden uzak yıllarımın
Elemlerim tutuyor ellerimden
Ellerim yanıyor!
Ne zaman cehennemden bir parça aldım ki
Aklım şaşıyor!
Kalakalıyorum pişmanlıkların ortasında
Hafif bir melodi duyuyor gibi oluyorum
Yanılıyorum!
Derinden bir gazap muştusu anımsıyorum!
Yaması söküldü acılarımın
Yanıyor!
Bıyıklarım yeni terliyor gibi
Delikanlı bir hasrete soyunuyorum
Sıçrıyor göğsümün yanar damarlarından!
Yaması sökük acılarım!
Yarım göz bakıyorum ömrüme
Uykuda yakalanmışım
Eyvah!
Bu ebabiller
Kızgın yemişler mi bırakacak heybeme
Ayık gezmiyorum artık,
Sevda sarhoşluğu değil bu!
Ayık kalmamanın meysiz çaresi!
Ben ve rüyalarım
Tam koro sarhoşluğa yattık!
Bu da işin semeresi
Yaması sökük acılarımın,
Yarım ıslık geziyorum sokaklarda
Laf atıyorum gençliğime
‘ulan’ diyorum ‘ulan züppe! ’
Ne çabuk terk ettin beni be!
Yaması söküldü acılarımın;
Kanamış oluk olmuş içimdeki zehir
Yıkılmış üzerime
Seni taşıyamayan şehir!
Çığlığımı duymamışsın enkaz altında
Üzerine basıp geçmişsin hayatımın
Gençliğimin izini silmişsin,
Yarım ağız kuzgunluktayım
Köşede pantolonu yamalı bir garip görüyorum
Merhaba diye haykırıyorum
Duymuyor!
Sevmiyorum sesimi…
Garip!
Üç beş sevda hatırası,
Yamalı küçük heybemde taşıyorum
Ah diyorum!
Ah ömrümün karası
Yine de yaşıyorum
Yaşıyorum be!
Sana ne!
Düşmüşüm,
Üzerinde sloganlar olan bir duvar dibine
Kahır dolu bir sitemin gölgesinden kaldırmışlar
Son emelimi!
Tutmamışlar elimi!
Yaka paça giydirmişler ecelimi.