Yamalı Heybeler Şiiri - Gülay Özdemir

Seyri hiçbir zaman bitmeyen
yeni yazgılar,
Eksilmiş gülüşlerin sıcacık sevgileri,
Bunlar sonsuz mu sizce?
Bir annenin çocuğunu saramadığı libassız zaman,
Yaraları hiç kapanmayan
yamalı heybeler...
Çatlamış bir nar gibi hedefinde
avcının nişanesi,
Fazlasıyla yer edinmişken dünyadan,
Geleceği olmayan hayatların
Kaderini yazmak isterdim.
Kapı arkasında kalan bahara sesleniyorum,
Kelimelerin beli kırılırsa dilde tatsız bir haz kalır.
Aldanıştır dünya temaşası.
Sahi dünya kaç günlük!
Yaşadığın süremidir günün bitimi?
Yoksan hayalin bitmemiş mıdır?
Sen belirlersin manzaranı akıp giden zamana karşı,
Yazamaz böyle bu reçeteyi doktor.
Kaç mektup zarfına sığardı katlasan,
Düşlerin tümceleri...
Göçüp gidiyor İnsanlar
kuşlar gibi,
Hatıraların en gizine saklanan hayatlarıyla...
Sonsuzluğa uğurlarken,
Yüreklerin yarası kabuk bağlasa da,
Acısını hiçbir zaman unutmaz insan.
Görmez misiniz?
Düşlerde değil,
İnsanda çürüyen şeyleri...

28.02.2024
~Gülay Özdemir ~