Yolum bu gün, Eminönü ne düştü
Günlerden, hafta sonu, hava güneşli
Kaç zamandır, gelmemiştim dedim
İstanbul un, en balık kokan, orta yerine
Biraz köprüde, birazda iskelede, dolaştım
Gelip geçen insanları, seyretmeye başladım
Derken çok yorulup, parkta banka oturdum
Sağa sola bakınırken, bankta, gördüm bir kadın
Hali bir hayli perişan, yaşı gençliğe daha yakın
Üstü başı, biraz kirli, sokakta parkta yatıyor gibi
Yarısı silik sarı, siyahtı besbelli, saçlarının eski hali
Kafasının kirini, ayıklarken bitini, dikkatimi çekmişti
Bardaş kurmuş oturuyor, arada anlamsız, gülüşlerde atıyor
Gülüşlerin ardında, boş bakışlar çakılı, ağlaması da oluyor
Merak edip üzüldüm, çekinerek kalkıp, hemen yanına gittim
Dedim bu halin nice, gülmekle, ağlamaklı, dönmüşsün deliye
Kaldırdı başını, önce kızgın, sonra alaycı, baktı gözümün içine
Söyle dedi, bir kadını sokakta yatmasına, sebep olanlara ne demeli
Bana mı diyorsun deli, akıllı diye gezip duran, bunca kör insan neci
Pis nefsinizle, yamalı hayatlar sundunuz, bunların siz değilmisiniz sebebi
Kayıt Tarihi : 1.6.2009 23:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ülkemiz çeşitli nedenler doğrultusunda yamalı hayatlarla dolu hayata bakışımla hiç erkek kadın arası ayrım yapmamaya düşünmemeye zorluyorum kendimi objektif olarak .....sadece insan olmalı fikrimde .....belki uzun uzun seneler başka bir kıtada yaşamanın verdiği bir durumda olabilir ......
ama malesef işte yine bir örnekle bir şiir karşımda..........AHHHH ERKEKLER.....
Güzel ve anlaşılır biçimde anlatmışssınız yamalı hayatın sadece bir kulunu.........
HANIMLAR .....SİZDE AYAKLARINIZIN ÜSTÜNE KALKMAYI DENESENİZ BİRAZDA........
selamlarımla.....
müzeyyen başkır
TÜM YORUMLAR (2)