Çakmak çakmak gözler yanar
Karacadağ tepelerinde,
Sisler içinde vurgun yüreklerden
Kavga da gırla gider buralarda
Ardından sarılır yaralar
El verir Karacadağ
Sıkıca kenetleyerek taşları gibi
Kara dut düşmüştür gözlere
Gözlere yanıltan bir zemheri inmiştir
Yamalı, tatlı düşler çığrılır yaşama
Eller bir olur o akşam soğuğunda
Eller yakın olur kıvrakça dostça
Sakın sevinmeyin kolera tifo
Ve aynı şeytanları doğanın
Kıramazsınız bu birliğini sevdanın
Ol sıcağında Mezopotamyanın
Çünkü onlarca, binlerce kez yenilse de
Teslim olmadı hiç kahpeye.
Sundurmasındaki pislik olursunuz ancak
Kalbinin kalkalı ile süpürür hıyaneti.
Kayıt Tarihi : 18.11.2008 10:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!