Yamalı Düşler Şiiri - Vildan Ertuğrul

Sezilince sonbahar, gözkırpar karayeller
viran olur sonra şehir
eskitir son yamalarını da
ilkin adı saklıdır bir, bir de gözleri gözlerde
zemheri olur bahar, yakışır oysa yeşiller
limanlar dolar taşar ve gider son yolcu da
eğreti oturur zaman gıcırdar da bekleme dalında kalır yine de vefakar son yapraklar
reyhan olur kokusu en kahve dalın bile
aydınlanır ve yollar, kollar rüyadakini
nidası yankılanır her solukta adının...

Firak dünyayı sardı, vuslat mahşere kaldı derken,
korkarım seni mahşerde bile görememekten..

Yasak kentin arşınlanmış sokaklarının ağır bedeliydi ödeyemediğim son borcum.
Kaç bin son'um olmuştu uğruna sahi.
Hiç bitmeyen sonlarımla
salkım salkım sonsuzluk biçmişim bakışlarından;
bana yitik bakışlarından..

Hiç yaşlanmayan hikayelerini
bir kez daha dinlemişim her gece,
tavan arasında biriktirdiğim tozlanmış sen'lerden
loş ışıklarda izlemişim artık buğulu koca şehrini,
her seferinde yeni baştan
ve hep ilk kezmiş gibi heyecanlı..

Eski bir bozukluk gibi
bozuk çalar olmuş ümitler düşlerime,
ne çok yama biçmişim meğer senli günlerden
olmadığın yerlere,
anılar delik deşikken yamalara boğulup
dolanmışım ipliklerine,
yama tutmaz olmuş donuk paçavra soluklarım...

Tüm yaşayan sen'ler dışında,
bir sen kalmışsın bir ben'e namübtela.
Hüznüm bile kırık yamaçlarında takılı kaldı benim,
ne kıvrılmalıydım bir köşede,
ne kızarmalıydı burnum,
ancak toz kaçardı gözlerime surları deviren senden sonra. Toz bulutuna gömülürdüm ardından,
geldiğin kadar gitmelerinin,..
hıçkırıklarımı tutmalıydım,
en derin mahzenlerde kalmalıydın artık,
ne bilirdim ki gittiğin kadar olurdu gelmelerin..

İşte gidiyorum ben de, gidiyorum nihayet..
Belki görürsün diye ayışığında
tek tek atarak çaldığın tüm saniyelerimi,
meğer ne açmış yollarımdaki kuşlar,
bir kez daha çalmışlar benden izlerimi kapış kapış.
Damlaya damlaya saniyeler,
ömrüm boşalır avuçlarından
ve damla damla yükselirsin avuçlarımda ebedi.

Asla geç olmayacak gece yarısı,
balkabağı hiç varolmayacak,
kırılsa da cam pabuçlarım,
ıslak takunyalarla koşacağım
şafak sökmeden son yamalarımı..
Ama..
Bir yıldız kaydı hayatından;
en parlak olanı..
Tutmaya çalıştım ellerim yandı,
yüreğime düştü, yüreğin yetim...

Yitik bakışlarından düştüm, yamalı düşlerim oldun hep...