Yamalı Bir Yanım

Yamalı bir yanım.
Fakirliği hatırlatan kara lastikler,
Uzun uzun yollara bakılası vakitler,
Çamurlu tozlu taşlar,
Yürümekten nasır tutmuş patikalar,
Dizler de namazdan kalma izler,
Ekmek kırıntıları ile karışık cebde tozlar...

Dededen kalma bir radyo,
Trt den başka kanalı olmayan miras,
Aşık Veysel'in cızırtılı sesinden,
Bir türkü yankılanır;
Tahta raflı kütük evden...
"Ben giderim, adım kalır
Dostlar beni hatırlasın."

Kilim serili sedirden,
Dışarıyı gösteren, kırık camları olan pencere,
Minder altı saklanmış kuru üzüm,
Sobadan gelen çıtırdı,
Güğümden damlayan su cıslaması,
Her seste bir hayal son bulur.
Sessizlikte tekrar bir hayale dem vurulur.
Ve yine bir özlem sarar duları.
Acım nerde bilmiyorum ama
Tam şurada sanki
Tamda şuramda yamalı bir bohça gibi..

Rüzgarla karışık hayvan çanları,
Hafif dumanlı çiseli ot kokusu,
Evlerine koşan çamurlu, tozlu, mutlu çocuklar,
Bacalardan tüten duman,
Yaşayan evler...

En çokta karanlık yorar, vakit akşam ...
Dört duvar dost,
Parmak izi çıkmış çay bardakları,
Kararmış demlik,
Bir kaç karınca bulunan eski bir şekerlik,
Çiziklerle dolu bir sini ...
Tıpkı aynaya baktığımda gördüğüm resim gibi ...

Yamalı bir yanım ...

yazan : Tuba Yıldırım Başkıran... (tyb)

Öylesine ...
Hayırlı Akşamlar Güzel İnsanlar...
🌍🖑