Yamalı Bir Sevda (İstanbul)

Üsküdar yokuşunda güllenmişti,sevdamız
Sevdamız nâzımız
Kalbimiz
Taksim meydanında gül kokuyordu kaldırımlar, heykeller
Vitrindeki cansız mankenler
Beyoğlu sokaklarında nara atıyordu İstanbul libaslı sırma saçlı birkaç genç
Onların seslerinden ürküyordu aç köpekler
Eminönü caddelerinde beyazımsı bir İstanbul düşü geçiyordu yalınayak

Ey Hürrem Sultan’ın kalbindeki gül bahçesi
Fatih’in yanaklarındaki kasvetli gözyaşı
Ey namus abidesi
Ey sevdamızın bahçesindeki nazik
Uysal
Ama hırçın çiçek
Kalbimde yaktığın ateşler aşkına söyle
Daha kimler senin ateşinde küllenecek?
Ve güllenecek?

Fatih Cami’nin avlusunda aramıştık yine senin gözyaşlarını
Elimizde kırılmış bir fenerle

Demin bir Fatih geçmişti İstanbul’un daracık sokaklarından
Gül bahçesinden güller devşirildi Fatih’in dudaklarına
Bir ab-ı hayat değiyordu Fatih’in dudaklarına
Bir İstanbul, Fatih’in güllerle bezenmiş alnından öpüyordu
Bir İstanbul, Fatih’in kılıcının kabzasında gülleniyordu
Şimdi ise, bir ecnebinin küstahlığında yağmalanmıştı İstanbul’un düşleri

Yine de konsun güvercinler Sultan Ahmet Cami’nin şehzade bakışlı minarelerine
Yine bir hüzzam şarkının büyüsünde bozuldu Yerebatan Sarnıcı’nın ahengi
Yine Sultan Ahmet Cami’nin minarelerinde kuş tüyü yumuşaklığındaki ezanlar okunsun

Ey, bana bir tebessüm kadar uzak
Bir çığlık kadar yakın olan sevgili
Gel de bekletme bizi
Gel de ağlatma bizi, sevdanın mor menekşeli baharında

Ey boynumun vebali
Yarım kalmış günahımın ızdırabı
Yeter artık ağlattın beni

Bir tarihin kefenlenmiş lanetli sırrını bulmaya çalıştım İstanbul’un,
Ya da Yavuz Sultan Selim’in aşk acısı çeken bakışlarında