Yamalı Bir Aşktan Geriye Kalanlar

söndürüp bir kibrit kutusuna sakladım yangınlarımı
ellerimde kurutulmuş yalnızlıklarımın tek heceli isyanı
gözlerimde susuzluğumun nisan kokan şarkıları
ve dudaklarımda senli şehri sensizliğe gömen kaderin bükülmüşlüğü kaldı

şafak rengini giyinmişti yine sabah
ve yolcusu kayıp bir yol düştü yatağıma ansızın
aklımda ölümün inadına savunmasız inadına sarhoş karanlığı
yüreğimde ise yamalı bir aşkın iğne delikleri kaldı

kusur bulamadığım sessizlikte eridi güneşim
yağmayan yağmurlar şahidimdir ki seni sırılsıklam sevdim
senden sonra öyle ağır yapraklar kopup gitti ki takvimlerden
yakaladığım baharlardan geriye kuru yapraklar kaldı

hiç kimseye dokunmadı acılarımın çırpınan kanadı
en soğuk ve kırılgan savaşlardan payıma hasret düştü
yitirdiğim benliğimde sen dimdik ilerlerken
bana yine bildiğim yollarda kaybolmak kaldı