bir ağacın köklerini
seksen yıllık toprağından ayırmak,
bir nehrin yatağına
tüm şehrin kirini boşaltmak gibi.
bir piramidin taşlarını
en dibinden oynatmak,
bir kuşun kanadını
acımadan kırıp atmak gibi.
gözyaşlarıma bakıp da
ne olur öldürme beni.
ezelden yamalı kalbim
öyle bi söküldü ki..
Kayıt Tarihi : 7.1.2018 02:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özkan Özdoğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/01/07/yama-14.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!