Yama! Şiiri - Arin Roni

seni dikiyordu annem yırtılan gömleğime
mavinin üstüne düşen sarıydın bende
güneşe benzetiyordum seni,beni ısıtan
gülümsüyordun bana yüreğimin üstünde durmuşken

resim yapmıştım üstüne daha güzel görünesin diye
burnumdam burun,gözlerimden göz,dudaklarımdam dudak veriyordum sana
yoksululuğumun gülen yüzüydün sen,açlığa,yorgunluğa ve kimsesizliğime inat!
kırmızı ipliklerle bağlanmıştın bana,damarlarım misali yüreğimin üstünde duran,

hatırlandıkça tatlı bir esinti oluyorsun bende
büyüdüm şimdi sevgilim,senide yüreğimde büyüttüm her şeye rağmen
olsanda uzaklarda,unuttum sanma,olur mu?
hani bir yolu olsada dönsek çocukluğumuza,ben razıyım her şeye, sen yamam kalasın diye!