Yalvarıyorum Şiiri - Ramazan Kılıç

Gönül hep gurbette sılası Sensin
Ağrısa başımın duası Sensin
Ömrümün sahibi havası Sensin
Affet Rabbim diye yalvarıyorum

Gönlüm hep gezinir bu günden düne
Eğirdim değiştim her zaman yüne
Meğil etmedim asla şöhrete üne
Affet Rabbim diye yalvarıyorum

Çocukluğum yalan gençliğim yalan
Gönülse dünyada nefsine dalan
Ne varki elimde ne varki kalan
Affet Rabbim diye yalvarıyorum

Muhtaç olduklarım hep Sana muhtaç
Ne servet isterim ne başımda taç
Doymuyor insanlar gözü gönlü aç
Affet Rabbim diye yalvarıyorum

Ne kadar dost vardı bak yalnız kaldım
Yapraktı düştüler ben tek tek yandım
Kimini unuttum kimini andım
Affet Rabbim diye yalvarıyorum

Gidenler dönmedi hasreti kaldı
Her geçen yıl benden birşeyler çaldı
Mazi, acı, hasret, hep benden aldı
Affet Rabbim diye yalvarıyorum

Bundan sonra sabır şerbeti içir
Ölürsemde bir gün sırattan geçir
Kimselerin hakkı geçmeden göçür
Affet Rabbim diye yalvarıyorum.

İstanbul 02. 2010