Yalvarış Şiiri - Soner Demir 2

Olmadı sevgili yar, olmadı!
Koyamadım yerine bir türlü kimseyi,
Sevemedim, alışamadım bir türlü sensizliğe,
Kaçamadım,
Her köşe başında karşıma çıkan,
Uykumu kaçıran,
Gözlerimden yağmur seli gibi yaşlar akıtan hayalinden.
Kaçamadım!
Hiçbir göz senin gibi bakmadı sevgili,
Ve hiçbir söz, seninki kadar titretmedi kalbimi.
Hiçbir surat ifade edemedi gerçek duyguları, seninki kadar.
Hiçbir gülüş içten değil sevgili,
Ve hiçbir öpücük seninki kadar masum değil.
Baktığım her yere resmini koyuyorum.
İsmini yazıyorum dalgalara, kumsallara, ağaçlara,
Ve kazıyorum gönlümün en temiz sayfalı tuvaline,
Hiç silinmesin diye,
Silmiyorum şu kahreden yokluğunda,
Sessiz gecelerde,
Seninle sensiz koklaştığım zamanda akıttığım gözyaşlarımı,
Gelip de bir gün silersin diye.
Bıkmıyorum sevgili!
Bakmaya doyamadığım o melek yüzünü,
Okşamaya doyamadığım o ipek saçlarını,
Her akşam güneş batarken,
Ve her sabah şafak sökerken ufka çizmekten bıkmıyorum.
Her gün pencereye geçip bakıyorum dışarı,
Elektrik direklerinin üzerinde oynaşan kumruları seyrediyorum,
Gökyüzündeki bulutlarda resmini arıyorum yapboz misali,
Yapıyorum ama! Bozamıyorum sevgili,
Efil efil esen rüzgârı dinliyorum,
Belki senin sesini senin kokunu getirir diye.
Oda senden yoksun olan acı serinliğini savuruyor bedenime.
Geceleri oturuyorum, tek başıma parkta.
Kırağılar düşüyor ağaran saçlarıma,
Ve birazda maske oluyor, dökülen gözyaşlarıma.
Seni anlatıyorum, sabaha kadar ağaçlara.
Bir tek ağaçlar olsa ya; kuşlar, kelebekler, çiçekler
Hepside kıskanıyor seni, kimi, can sıkısından yaprağını büküyor,
Kimi dallarını oynatıyor sağa sola,
Kimi ise, kaçıp gidiyor yanımdan dayanamayarak.
Selam yolluyorum sonra hepsi ile birer birer
Canlar cananına selam söyleyin! Diyorum.
Yokluğunda yapabildiğim, sadece bu şeyler,
Yokluğunda anlamsızım sevgili!
Sensiz ben her yerde yalnızım.
Sensiz yetim, sensiz öksüzüm.
Pusulam sendin
Ne yana dönsem, tüm yollar sana çıkardı.
Şimdi kaybettim pusulamı sevgili, yönsüzüm!
Koca bir ordu gibi saldırır üzerime hasretin,
Kumandanı kader bu büyük hengâmenin.
Dört bir yandan fırlatır üzerime oklarını,
Ve kuşatır içinde bakmaya bile kıyamadığım,
Senin hayalinin korunduğu gönül surlarımı.
Hep içime atarım,
Aldığım her yaranın verdiği acının ardı sıra süzülen gözyaşlarımı.
Ama artık dayanacak gücüm kalmadı sevgili!
Tükendi takatim, tükendi mecalim.
Gel gayrı ne olur gel!
Gel de dindir gönlümün bitmeyen ızdırabını,
Dindir de ebedi sevince bürünsün gönlüm,
Dindir de yanmaktan kurtulsun biçare ömrüm,
Dindir de gülsün hep hasretinin acısı ile dökülen yaşlarla
Ve hep dert deryasının kaynar sularıyla yıkanan yüzüm.

Dön! Dön! Dön ne olur Dön

27.06.2006