Yangınım Şiiri - Kenan Ziya Akbaba

Nesine güvensem yalan sevdanın
Gece söyler sabah tezden unutur
Türlü hayallere gark edip beni
O güzelim gözlerinde uyutur

Bilmez hangi derde salmış gönlümü
Aklımı almışta önümü görmem
Öyle bir ateş ki tutuşturduğu
Ondan gayrısının oduyla sönmem

Anlatsam kıvırıp sarhoştum diyor
Söylenecek tek söz bulamıyorum
Düşünmez bu tavrı ömrümden yiyor
Hiçbir düşü hayra yoramıyorum

Gelde tut elimden Leyla gibi yak
Er geç olacaktır her beden toprak
Lebinden bir buse inadı bırak
Senden başkasını saramıyorum

Başka nasıl sana ben net olayım
İste gör aldığın nefes olayım
Saklanma ki ellerimle bulayım
Yoksa ben kendimi bulamıyorum

İşte bu ahvalim hala sorgular
Bende o ışığı görmemiş sanki
Sanırım tek yönlü bütün duygular
Beni yıkan onu yakmamış sanki

Ziya'nın ateşi söndü sönecek
Uzaktan seyreyle canın yanmasın
Sultan Süleyman'a kalmayan dünya
Hiç kimse kendine kalır sanmasın.