Yalvaçlılar -Nuray Abla

Nuray Abla

kendinden yaşça büyüklerin,
akranlarının,
küçüklerinin
mahallenin,
okuldaki oğlanların,
hatta kızların
ablası,
arkadaşı
kız kardeşi
O herkesin bir şeyiydi aslında
bende saygı uyandırırdı
vefalı Nuray abla

kimseyi üzmez
gözlerindeki pırıltı hiç eksilmez
sevgilisi herkesin
herkesle yıldızı barışık,
hayata herkesten fazla bağlı,
herkes adeta birlikte aşıktı O’na
O herkese aşık
“doğuştan kalça çıkığı”
Nuray Abla

yürümez,
adeta koşardı
gözleri her zaman ışıl-ışıldı,
gönül işlerinde de
herkese –abla-lık yapardı
her zaman tatlı bir tebessümle
herkese moral aşılardı
cansuyuydu herkesin
O’nun gibisi az bulunur
kesin
mutludur
umarım çook mutludur
elleri öpülesi
bir dakika
ellerini öptürtmezdi asla
mahalenin sevgilisi
Nuray abla