Yalpalayan Sözcüksüzlüğüm

öyle afili
sözcüklerim yoktu benim
içimden ne geliyorsa
ikiye bölüp
sunuyordum yüreğine

ilk bölük gözlerimden akıyordu
gözlerinle buluşunca
ikincisi ise
heyecanıma kurban gidip
kekemeliğin bozduğu ahengin
iticiliği ile
adeta yerin dibine sokuyordu beni

velhasıl
çifte tutukluk yaşıyordum
aşkımı itiraf ederken

öyle şimdiki rahat davranan
kızlar gibi değildim
allara bürünen yüzümde
boncuk boncuk terler belirirdi
gözlerim bakışına dokununca

kekemeliğin
darmadağın ettiği sözcüklerimi toplayamamamın
utancı hele
dilime sus emri verecek
gücü bile kaybetmişti

Haa bi de
dizlerimin bağı çözülmüştü
dizinin dibine çöküvermiştim
oysa en kısa yoldan
anlatacaktım sana olan aşkımı
vakit kaybına meydan vermeyip
bir an evvel yaşamak için seni

aşk konuşması da planlı mı olurmuş
aha böyle çakılır kalırsın işte
koca alfabenin tek bir harfini bile
tutamadan
dökülüp saçılırsın
seni içine çeken zamanın
tam orta yerine