Yalnzılık Şiiri - Fuad Çalbay

Nasıl yalnız olur insan?
Dokunmamış bir yüreğin sesini
Dilsizliğini yargılandığı, şu saatlerde
Akrep ve yılanın er meydanında
Yorgun düşen dizelerini.
Kırılmış kalemin kanlar içinde ,
İçinde, göğsünün kafesinde
Mahpusluk çeken iki çift karanfil
Bir de kurumuş zeytin yaprağı
Ne merhamet kalmış
Ne güzelliği
Bir orman derinliği
Rüzgârın savurduğu üstüne
Tozların, en ufak zersine
Mahsur kalmış
Kimsesizliğin en olunmaz yerinde