Yalnızlık Şiiri - Kadircan Özsoy

Yüreğimdeki boşlukları doldurur,
Hayal sıvasıyla sıvanmış gözlerim.
Aldatır beni belki de bir gün,
Dost bildiğim basit taklitlerim.

Bilmem sayamam kaçıncı kez,
Kaçıncı defa gelir başıma.
Sayarken tutulur dilim,
Bilmek , kabullenmek istemez.

Ama hep orda bir umut vardır.
Hep parlar sönmemek üzere.
Belki arada sönükleşir ama
Bilirim o hep arzularımla yan yana.

Tutmayı denedim ucundan.
Ama o zaman bir bariyer çıktı karşıma.
Saf siyahtan oluşmuş bir bariyerdi ,iç karartıcıydı .
Yalnızlık derlerdi ona burda.

Ben dokunmak istedikçe kalınlaştı
İçine doğru çekti beni.
Ta ki onla bir olana dek.
"YALNIZ" olana dek.