Yalnızsın İnsanoğlu Şiiri - Mutlu Alkan

Yalnızsın insanoğlu, yalnızsın
Sanma ki senindir dokundukların
Düşersin, bağırırsın, duyuramazsın
Kalabalıklar içerisinde yalnızsın

Yanmışsın insanoğlu, yanmışsın
Alevsiz, dumansız ve de ansızın
Yanan içinde dinmezken sızın
Faniye gönül vermiş, yanmışsın

Kanmışsın insanoğlu, kanmışsın
Bataklıklar içinde yalnız kalmışsın
Kuru dalınla çamura saplanmışsın
Nefsin kandırmış seni, kanmışsın

Sanmışsın insanoğlu, sanmışsın
Bırak, tutma gözyaşlarını çağlasın
Yüreğin gözlerinle birlikte ağlasın
Her gördüğünü dost sanmışsın

İnanmışsın insanoğlu, inanmışsın
Metelik etmezleri altın saymışsın
Uçurum kenarında tutunamamışsın
Yalana, yalancıya hep inanmışsın

Adanmışsın insanoğlu, adanmışsın
Batağa, bataklığa, günaha kaymışsın
Doğrudan, doğruluktan caymışsın
İnsanlık için, insan için adanmışsın

Budanmışsın insanoğlu, budanmışsın
Umutlarınla birlikte sende kırılmışsın
Unutup ahireti dünyalıklara sarılmışsın
Bir fidan misali kırılmış, budanmışsın

Yalanmışsın insanoğlu, yalanmışsın
Yanmaz sandıkların gibi yanarmışsın
Neden kula yalvarmış yakarmışsın
Fani dünya için fanisin, yalanmışsın

Yaşanmışsın insanoğlu, yaşanmışsın
Ömür olmuş, nefes olmuş, bir anmışsın
Bir varmış, bir yokmuş, bir masalmışsın
Beden kalır, ruh ise yolcu, yaşanmışsın

Yakınmışsın insanoğlu, yakınmışsın
Ölüme bir nefes, bir adım kalmışsın
Ömrün boyunca boşuna yakınmışsın
Vuslata bir adım kadar yakınmışsın
28.09.2020