Yalnızız Şiiri - Hüseyin Kıvrak 2

YALNIZIZ
Sadece insan konuşur sanırız, hayatın feryadına kulak tıkarız
Ruhumuz sızlar, boğazımız düğümlenirken, ne ölüme ne ölüye ağlarız
Ya yaptıklarımızdan pişmanlık duyarız, ya da yapmadıklarımıza yanarız
Ölünün toprağına su gezdirirken, dünya boşmuş anlarız
Bu dünyada yaşayan değil, yürekte yarayız, belki bir gözyaşından arta kalanız
Beşer dünyaya kanıp şaşar iken, yerin altında yapayalnızız

Hani vardır ya uzaklara dalışımız
Bir mısrağda umut arayışımız, ruhumuz bedene sığmaz çırpınırken
Her baharı aynı sanıp, sonbaharda çiçek açmışız
Bak, ilk rüzgarda kırıldı dallarımız
Kış geldi yüreğe, baharla yolları ayırmaktayız
Unutulur mu hiç, gidenleri özlerken
Gözdeki son damla da terk etmesin diye ağlamayışımız
En büyük hatadır dünyaya alışmamız
Dünyaya aldanıp ecelden kaçışmamız
Bir avuç topraktan can bulmuşken, belki de bu son kalp atışımız
Bir kalp atışıyla başlayan hayat
Bir solukta geçer ve son nefesle uçup gider
(Hiçbir şeyin hiçbir şeye yetmediği yerde
Allah her şeye yeter)
Hüseyin Kıvrak ✍️