Yalnizliktir benim adim
Gece cöktü bitmis gün sonrasi sokaklara
Yine Yalniz Penceremde oturmus insanlari seyrediyordum
Her biri bir tarafa kosusturuyorlardi
Cocuk Annesinin elinden tutmus ona yetismeye calisiyordu
Yasli adam ise esine destek olup yürütüyordu
Herkezin isleri vardi ama bitirmenin huzurunu yasiyorlardi
Simdi yuvalarina gideceklerdi Sevdiklerin yanina
Belki güzel bir Sofra etrafinda toplanacaklardi
Sonra Cay ve Kekle sohbet edeceklerdi
Hep beraber Sevdiklerini hisedeceklerdi
Sicacaik bir Yuva ne kadar huzur dolu olur
Birbirini Seven insanlar ne kadarda Mutlu olur
Hani diyorum benide anlayan biri olsaydi
Konusacagim dertlesecegim birileri ciksaydi karsima
Ama olmazdi degilmi!
O zaman benim Adim Yalnizlik olmazdi.......
Kayıt Tarihi : 13.4.2006 12:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)