Yalnızlıktan Önce Sen Ve Sonra Yine Sen..

Yalnızlık;
İyilik mi? Kötülük mü? diye arada kalınan iki kelimedir aslında.
Ya iyilik demelisindir ya da kötülük. Ben ikisini de karıştırıyorum bu sefer, belki de alaca bir hayaldi benimkisi... İçinde beyazı da siyahı da taşıdığım biz diyebilmenin bütün rengiyle...

Aşkı, sevdayı, hüznü, mutluluğu,acıyı,vuslatı,devayı,belayı... Seninle koskoca bir yalnızlığı bütünleştirebildiğim herşey gibi hiç tereddüt bile etmeden ve kin duymadan gururuma....Sana kötülüksün desem fayda etmez iyiliğe,iyiliksin desem bu kalbimde yaşadığım cehennem niye?

Seni seçtim sonsuza dek...Kötülükten geçiyorum iyiye kavuşabilmek için,yüreğimde kalıyorum kötülüğü orada eritmek için ve bütün sensizliklerimi seninle eritmek için. Bütün iyiliğe dair sessizliklerimi bir yetim kızın çığlıklarına yaren olabilmesi için...

Seni yalnızlıkla aldatmadım ve seni ona satmadım ben! Nefes aldırıp ruhumu tazeleyen sendin... Sadakatin ismini salih kılan sendin.. Ben bir tek seni yaşattım kendimden önce. Kendimden sonra sen vardın sonra ben hiç olmadım seninleyken ben sende yok oldum...Bütün bencillikler seninle yok oldu ve ben bütün bencilliklere bildirdim haddini...Ben bir tek seni var kıldım bilesin sevgili...