Yalnızlıklarım Şiiri - Karahan Yılmaz

Onyedı yaşında yaşadım aşkın en belalısını
Beni benden başka kimse anlamadı
Yirmi yaşında sevdamın haritasını çizdim
Firar etti o gece yüreğim, bir daha dönmedi
Otuzumda şiirin ve yalnızlığın hasını tanıdım
Doldurdum yaşanan günleri yırtık ceplerime
Ve hayatımla bir çocuk gibi oynadım
Uğradım zamanın zamansız ihanetine...

Otuziki yaşında küçük kaçamaklar yaşadım
Yürüdüm yasak sokakalarında hayatın
Otuzüçümde kendime yeni adresler aradım
Düştüm yalnızlık denizinde ıssız bir adaya
Ada'da yalnızlıklarıma dair şiirler yazdım...

Otuzaltı yaşında yarıyı geçtim diye düşündüm
Yeniden boyadım içimdeki denizi maviye.
Otuzyedide yirmi yaş birden büyüdüm
Tuttum elinden kapadokyalı çocukluğumun
çocukluğuma doğru yürüdüm

Otuzsekizimde unutulmuş bir liman gibi bekledim
Yasakladım yasakları bir haziran akşamı kendime
Yalnızlıklar kentinde aşkı ararken yolumu yitirdim
Savurdum en genç özlemlerimi gökyüzüne
Gökyüzünden binlerce yıldızı yeryüzüne indirdim..