Gecenin karanlığı tünerken saçlarıma
Boyası yitik bir ressamın fırçası gibi
Ayaklarım yorgunluğumu çiziyor kaldırımlara.
Hıçkırarak bulutlar ağlıyor
Islanıyor saçlarımdaki karanlık
Sığınıyorum bir durak saçağı dibine
Titreyen parmaklarım yüzümde geziniyor
'Aman gelme' dedim, bak geldin işte
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
Devamını Oku
Dünyaya meylin var, 'beşer'sin bebek
Bir bilsen dünyamız neyin nesidir
Ayırır ağzını işersin bebek.
Kimisi su katar içtiğin süte
yalnızız kalabalıklar içinde, tek sahip olduğumuz şey...
çok beğendim..
şimdi yalnızlığın pençesinde ,fırçama elim deymiyor, gözlerim kapansa da uykudan başımı yastığa koyamıyorum,yıllardır bir tual boyamıyorum,yüreğim hüzün boyalar toz içide. Biraz benim o boyası yitik ressam serap yeşil
Bunu da çok içten buldum.
Ama duygulara gem vurmak niye ?
Ağlamak gerekirse ağlanmalı bence...
Sevgiyi mumyalayıp gömmek çok hoşuma gitti.
Mumyalanırken içi boşaltılıyor ya herşeyin :)))
İçi boş olarak gömün gitsin...
Kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta