Gecenin karanlığı tünerken saçlarıma
Boyası yitik bir ressamın fırçası gibi
Ayaklarım yorgunluğumu çiziyor kaldırımlara.
Hıçkırarak bulutlar ağlıyor
Islanıyor saçlarımdaki karanlık
Sığınıyorum bir durak saçağı dibine
Titreyen parmaklarım yüzümde geziniyor
Sanki kanunun hüzünlü tellerinde...
Küf kokulu gecelere
Şiirler yazıyor yüreğim
Bir çay tadında hayallerimi içiyorum
Koyu karanlıkta damla damla mısralarım düşüyor
Gem vuruyorum duygularıma ağlamamak için
Sevgimi mumyalayıp gömüyorum
El deymemiş yalnızlıklar yeşertiyorum
Yüreğimin en saf yerinde...
Antalya
Celal TopoKayıt Tarihi : 20.9.2005 09:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çok beğendim..
Ama duygulara gem vurmak niye ?
Ağlamak gerekirse ağlanmalı bence...
Sevgiyi mumyalayıp gömmek çok hoşuma gitti.
Mumyalanırken içi boşaltılıyor ya herşeyin :)))
İçi boş olarak gömün gitsin...
Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (3)