Yalnızlıklar Şehri Şiiri - Şair Sonrüya

Bu yalnızlıklar şehrinde hayat bir garip.
Kalemim küsmüş bana,
Aynalar bakmaz olmuş yüzüme.
Soru sormalar yok…
Cevaplar da…
Bir garipmiş bu şehir.
Kimse kimseyi tanımaz,
Kimse kimseyi görmez…
Sesleri çıkmaz yüzleri olmayan insanların
Duymazlar seni
Yalnızsındır bu şehirde
Cevap veren olmaz
Robotlaşmış insanlar…
Mekanik duygular…
Güneş doğduğunda herkes bir köşeye kaçar…
Nedir bu garip yalnızlıklar?
Alışamadım
Alın beni karanlıklar
Size ihtiyacım var
Mutlu bir yokoluş
Mutsuz varlıktan iyidir…

Alın beni karanlıklar…
Size ihtiyacım var…