Yalnızlıklar Kentinde Bir Gece

Yeşil kanatlı bir baykuştu tüneyen
Öksüz bırakıp gittiğin kaldırımlarında kentin
Bir geceydi yıldızların döküldüğü gökten

Gözleri yaşlı, gönülleri kırık göçmenlerin
Bir de sarhoşların ve başıboş köpeklerin
Yollara düştüğü saatlerden bir saatti

Ölüm gibiydi sessizliği bulvarların
Bekçisiz parkların sırılsıklam çimenlerinde
İnan şarap kokuyordu toprak ellerimde

Uzarken yapışkan kaldırımlara gölgem
Bir gizemli, meçhul sis içinde
İpince yürüyordun yarı kör gözlerimde

Yalnızlıklar kentinin yorgun göçmenleri
En içli türküleri halice döküyorlardı
Ötede balıkçılar 'denizi söküyorlardı'

Yüzlerce insan ağlıyor gibi geldi bana
Görkemli gemiler ağır ağır çıkarken limandan
Ölümü soluyordu yüzlerce insan o an

Kızıl bir ampuldü ufukta güneş
Kar gibi erirken sis saçlarımda,
Gözlerimde ve avuçlarımda

Tezgâhlar kuruluyordu balık pazarında
Acıkan göçmenleri yalnızlıklar kentinin
Sabahını açıyorlardı yorgun gecelerinin

Yürüdüm yokuşlar boyunca bomboş
Yokuşlar boyunca seni düşündüm
Yürüdüm yokuşlar boyunca sarhoş

Anlatamam nasıl eziliyordu içim
Uykusuz gözlerim nasıl yanıyordu
Sensizliğe mahkûm bir kent uyanıyordu

Ekmek peşine insanlar çıkıyorlardı evlerinden
Paltolarının yakaları çekili kulaklarına
İnsanlar yürüyordu otobüs duraklarına

Yüzlerce insan ağlıyor gibiydi
Ben sitemler kuruyorken sana
İnsanlar ölü gibi bakıyordu bana

Bir anlamsız türküydü yaşanan bu kentte
Yüzlerce insan bakıyordu yüzüme görmediğim
Gözlerinde öylesi elemler benim bilmediğim

Anlatamam sana o zehirli tadı ağzımdaki
Kaçışımı anlatamam sokak aralarından
Giderek çoğalan gürültülerle her yandan

Zavallı göçmenleri yalnızlıklar kentinin
Terkederlerken yılgınlıklarını rıhtımda bir esime
Doldurdum kentin sensiz havasını nefesime