Yalnızlıklar çoğalıyor Şiiri - Celal Işık

Bu kalabalık şehirde
Yalnızlıklar çoğalıyor
Bir gurbet ki yüreklerde
İçimizde dolaşıyor

Bu ne tuhaf bir bilmece
Düğümlenir çözüldükçe
Beton şehir büyüdükçe
Yeşil dünya çölleşiyor.
Nefesimiz daralıyor

Elektrikse aydınlık
Bu şehir neden karanlık
Büyüdükçe servet varlık
Yoksulluklar çoğalıyor
Afrika yoksullaşıyor

Kutsadıkça fabrikayı
Kirlettik suyu havayı
Sömürdükçe şu doğayı
Ruhumuz yoksullaşıyor

Akıl ki bilime düşman
Güzele doğruya düşman
Mazluma yoksula düşman
Zengin için savaşıyor

Canlar bu nasıl uygarlık
Her gün büyüyen barbarlık
Kanla beslenen yamyamlık
Tüm dünyayı paylaşıyor

Celal muhtacız bu bağa
Canız yuvamız bu doğa
Gafil uyan kalk ayağa
Gayrı vakit daralıyor
Bir son ver bu barbarlığa
Gayrı bir çağ kapanıyor