Yalnızlıklar Şiiri - Ersin Çakmak

sokakların titreten yalnızlığı
gelip nereden buldun beni
mesken tuttu yüreğimi köşe başları
yalnızlık soyutluyor hayattan beni

benim çabam boşuna
hangi ışık yeter içimdeki karanlığa
bir mumdur ha söndü ha sönecek yüreğimde
yakar içimi eriyen her damla

yine rüzgar çalıyor kapımı
şimdi gelde sen açma
getrimiş gene bana amansız yalnızlığı
gelde şimdi sen yanma

cilvedir kaldırımlar
adamı anlamadan çeker yutar
yalnızlık şiirini alnına yazar
bir mum yüreğim de titrek titrek yanar

mevsimlerin yalancı kalabalığı
gelip nereden buldun beni
utanmadın hiç ağlatırken kahkahaları
yalancı kalabalık vurma yarama yarama benim

benim çabam boşuna
hangi buz yeter yüreğimdeki yangına
bir volkandır patlar durur yüreğimde
eritir içimi bitirir her kükrediğinde

aynalar alın üzerimden çekin yalnızlığı
ne bu mız mız tavırlar
vurmayın kafama kafama küflü anıları
alın üzerinden alın bu yalnızlığı,
yalnız aynalar....