Yalnızlıkla Hasbıhal

Uzun zamandır seninle hiç hasbıhal etmemiştik,
Kuytu köşelere kaçıp dünyayı terk etmemiştik.
İşte yine beraberiz, anlat bizi, dinliyorum;
Sen sustukça zaten bende sessiz sessiz inliyorum.
Anılar mı yakaladı yine mazimizden kalan?
Hiç bırakmadı değil mi yakamızı nice zaman?
Madem unutamıyoruz, alışmalı artık buna,
Elimizden ne gelir ki, üzülmeyelim boşuna…
Sen ile ben bu hayatı iyi-kötü yaşıyoruz,
Derdimiz ağır gelse de, beraberce taşıyoruz.
Biliyorum, oluyordur bazen bana darıldığın,
Fakat benden başkasına olmadı hiç sarıldığın…
Olur ya insanlık hali varsa eğer haksızlığım
Özür diliyorum senden, affet beni yalnızlığım…

27.05.2018