Madem kırıldım.
Madem incindim.
Bırakın da acılarımı yaşıyayım.
Bırakın da şarkılar dinleyeyim.
Sigaramı yakayım.
Her dumanında ayrı bi derdimi üfleyeyim.
Ağlayayım.
Gözümden damlayıp koluma düşen gözyaşının sıcaklığını hissedeyim.
Düşüneyim.
Eski günleri düşüneyim, mutlu olduğum o günleri.
Nefes alayım.
Eski halimle şimdiki enkazı karşılaştırıp, derin bir iç çekeyim.
Anlaşılmaz olayım.
Aslında içimde fırtınalar koparken, yüzümde bahar havası göstereyim.
Bilinmesin.
Ne derdim, ne acılarım, ne de düşüncelerim...
Hiçbiri bilinmesin.
Ben bunları bir tek yalnızlığımla paylaşarak zevk alıyorum.
Bırakın da, bir defa da şu yalnızlığımın keyfini süreyim.
Herkesin bildiği bir dili konuşuyorum ben.
Ama kimse anlayamıyor.
Adı da, "yalnızlıkça''
Kayıt Tarihi : 17.1.2015 22:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!