YALNIZLIK ŞİİRLERİ

Mürekkebim göz yaşımla karışıyor bu gece.
Dağılıyor birer birer kelimelerim,
Sevgi ve aşk ayrılıyor yavaş yavaş
Ayrılık ve yalnızlık duruyor düpedüz gözümün önünde
Yırtıyorum, karalayıp atıyorum,gitmek bilmiyor.
İstemsizce yazıyor elim kâğıtlara hece hece, harf harf,
Ayrılık yalnızlık.
..

Sonbaharda yağacaksa artık Nisan yağmuru
Hayallerimle yaşatmaz beni bu dipsiz kuyu
Benim dostummuş gece denen vefasız karanlık
İstersin ağlayamazsın işte budur yalnızlık!

Yaratılışım ekimse anılarımdır hasat
İtlerin kemik kavgasına benzemiş bu hayat
..

Sarı bir papatya ile bir cennet bahçesinin öyküsüdür bu.Kirli zamanlardan bir kuyunun ruhuna uzanan bir yolculuğun öyküsüdür.Daha Adem ile Havva cennetten kovulmamış,ilk günah işlenmemiş insanlık kuyuların gizeminde ruhlarını örseleyen bir yalnızlık ile yaşlı bir çınarın dibinde oturuyorlarmış.Zaman eski zaman yorgun zaman olabildiğince deli bir bahçenin tenine akıp dururmuş.Depremler tufanlar yağmurlar ruhların toprağa düşmesi ile devir daim edermiş.Karalık bir güneş ve aydınlık bir ayın düğünü varmış o günde.Her yerde bir sevinç bir gürültü tufanı cennetten çalınma sesler ile düğünün yalnızlık şarkısına eşlik ediyormuş.Etrafı genzi yakan bir şarap kokusu sarmış ki sorma.Kıpkırmızı bir gökyüzü ve ruhlara konan kıpkırmızı bir kelebeğin kanadı gibi dolanıp duruyormuş ortada kadınlar.Çoğu esirikli birazda mahçup ama yürekleri Kaf dağından gelmiş alev gibi yanan volkanlar gibi.Dokunsan kül eder benliğini.
Derken bardaktan boşalırcasına bir yağmur bulutun göğsünelden kendini aşağıdaya bırakmı.Nuh tufanı gibi göz gözü görmez bir sis ve kapkara bir gökyüzü bu ana şahitlik etmiş.Düğün dağılmış güneş ile ay birleşemeden toprağın bağrına düşmüşler.Yarı baygın ve yanyana uzanmış elleri birbirine değmeden öylece olan biteni izlemişler.O an gökten kulakları sağır eden bir ses kopmuş.Sur desen değil bogazlanmis sanki gökyüzü.Üç ışık hüzmesi bulutları yara yara bir çığlığa eşlik ederek yeryüzüne düşmüş.İnsanlar semaya bakmış korkudan dilleri tutulmuş taş kesilmeşler.Herkes kuyusuna çekilmiş meraklı gözlerle gökten inen ışık saçan cisimleri merak etmiş. Melek diye bağırmış biri.Biri hayırak hayır cennetten kovulmuş bu baksana Heybesinde bir elma taşıyor.Yaşlı bir ihtiyar titrek bir sesle bu gökten inen bir nur demiş.Üç tohum olarak iner efsaneler hep anlatır onu.Bu üç tohum toprağın bağrına düşer orda filizlenir ve yeşerip bir sarı papatya suretine bürünürmüş.O ki tüm kokuları içinde barındıran cennette ki ilk çiçeğin tohumudur.Ademin Havva için kopardığı tek koku.Bazen bir insan suretinde zuhur edermiş sarı papatya çiçeği.Rengini toprağın renginden alan bulut kokan yaprakları dokununca uzayan kuyular kuyusu Marden de yetişen tek çiçek imiş bu.Ruhu olan bazen konuşan sarı bir gökyüzü gibi alev alev parlayan bir çiçekmiş sarı papatya.Bir kaya dibinde yeşermiş burda büyümeye karar vermiş.Zaman zamanı beşiginde sallamış az gitmiş uz gitmiş dolanmış tüm mevsimler.Sarı papatya serpilmiş bir güzel çiçek oluvermiş.Gözleri bir deniz maviliğinden gelen saçları rüzgar ile taranmış elleri hüzün kokan sesi Antik bir uygarlığın izini taşıyor gibiymiş.

Marden kuyusundan ayrıldığından beri hep yüreğinde cennet bahçesinde yaşamanın hüznünü taşırmış.Boynunda hep asılı duran bu bahçenin heyecanı ile yanıp tutuşurmuş.Deli bir çiçek olduğunu söyler imiş herkes.Ama sarı papatya ruhunu kuyudan çıkarmak için verdiği savaşı şimdi ebediyen bahçesinde hep şiirler mırıldanacağı cennet bahçesi için vermeye hazır imiş.Birgün bu fikriz yüreğini bir deprem gibi sarsmış.Oranın yaşlı şair kelam erbabı bilgesinin yanına gitmiş.Ruhunu kemiren bu bahçeye gitmek orda mutlu ve huzurlu günlerin hayali ile bir derviş gibi sağa sola vururmuş kendini.Yağmurlu bir gün yaşlı bilgenin huzurunda bulmuş kendini.Anlatmis hikayesini ruhunu açmış kuyudan bahsetmiş ona.Yaşamam için yeşermem için o irem bahçesine mutlaka gitmesi gerektiğini birbir anlatmış.Yaşlı bilge bir şiiri fısıltı eder gibi bunun zor olduğunu anlatsada sarı papatyaya,ikna olmuş en sonunda.Yolculuğun zor ve çetin olacağını anlatmış birbir ona....
..

Rüzgarın yapraklardaki dansıdır yalnızlık.
Ihlamur çiçeklerinden yaptığım taç.
Gözlerimdeki bakış, dudaklarımdaki tebessüm.
Beklediğim istasyon.
Kurulmuş saatte çalışmayan zemberektir yalnızlık.
Baktığım ayna.
Gördüğüm yüz...
..

Tekrarlara mecburi tekdüze bir hayat
Dinlemekten sıkıldım mutluluğu sizden
Herkese vuslat bana düşen yine sebat
Denklem yine aynı; yalnızlık eşittir ben...

Araç; ekmek kavgası, amaç; mutlu yuva
Bu kadar basit mi yaratılış insanlık?
..

Çok paranız olsa da yalnızlık alamazsınız
Çünkü hepsini ben aldım..
Parayla mutluluk alınabilir; fakat
Mutluluğunuzu satarsanız para etmez
Tüm mutluluklarımı “yalnızlık” karşılığında sattım
Mutluluk yalnızlıktan değerliymiş meğer
Az mutluydum çok yalnız kaldım...
..

Yorgun bir akşamın son dakikaları getirdi seni bana,
Yanı başımda yalnızlık vardı, sen gelinceye kadar.
Kalkıp yer verdi sana yalnızlık,
İkimiz buraya fazlayız diye,
Gitti arkasına bakmadan, sen kal diye,
Gelmeyecek bir daha sen gidinceye kadar,
Beni ondan daha fazla sev diye,
..

Bir an düşünüyorum
Yalnızlık denen bu çaresizlik içinde
Ne yapıyorum
Sonra hüzünleniyor içimdeki deli dolu bu kalbim
Ardından canlanıyor yaşadığımız o eski anılar gözümde
Unutmaya çalışıyorum ama unutamıyorum seni
Yalnızlık içinde kayboluyorum
..

Yalnızlık ve karanlık.
Kötülüklere gebe...
Hergün
Yeni bir olay doğurur.
Karanlıklar,
Suç ve günahları saklar.

..

Acımasızlık ve hüzün yüreğimize çöreklenmiş baykuş gibi öreni beklemekte. Karanlığın ortasında beklerken hayatın acımasızlığını önüne çıkan yaşam merdivenine bakarsın.

Ve sen o merdivenin nereye ulaşmadığını bilerek tırmanmaya devam edersin ellerinde azalmış umutlarınla, yol uzun, yolun sonu karanlıktır. Beklersin yanacak bir şuleyi sana yol göstermesi için aralanacak bir kapı, belki de seni umutsuzluklarından alıp götürecektir yalnızlık çukurlarına düşmemek için sarılırsın en yakınındaki dallara kopamamaları için dua edersin bitmesin diye karanlık geceye gün geçmesin diye. ama içindeki karanlık seni biraz daha kendine çeker çabaladıkça daha çok gömülürsün çevrendekiler teselli etmiyordur seni boşalmış bir yüreğin yalnızlığında sadece nefes alıyorsundur

Gitmeler sana kalmıştır artık uzanacak bir el beklersin içindeki boşluğa ama beklenen gelmez yalancı sevdalarla avunmak istemezsin koşarak geldiğin umut rıhtımlarında sallanacak ne mendil nede bir selam kalmıştır yalnızlığın seni boğuyordur. Alaca karanlık sevdalarına gömülürsün…

Güneş artık bulutların ardına iyice saklanmıştır ve sen hala baharı beklemektesindir. Çiçeklerin son yapraklarıdır yüreğinden toprağa düşen. Uykuları unutmuşsundur, sarıldığın yastığın ve yorganının nefesi seni terk etmiştir. Gözünden damlayan son yalnızlık damlası yanağında yol alırken neye ve niçin ağladığını bilmezsin. Elinin tersiyle silerken yaşlarını kapatırsın gözlerini ölümle yaşam arasındaki boşluğa. Ağlamak unutulmuş bir olgu, gülmek ise mecnunların dudağına yakışır…
..

ÇAĞRI

Kalbinin avcunda yosun gözlerin
Hasret yollarımı bağlamadan gel
Yalnızlığın ucu kanlı bıçağı
Gönlümün içini dağlamadan gel

..

Bazen sen seçmessin yalnızlığı
Bir bütün olmak istersin onunla
Bildiğin sözler kifayesiz kalır
Bir hayat kurmak istersin onunla
Bazen sen seçmessin yalnızlığı
Ama o seni bırakmaz
En sadık sevgilin olur bir anda
..

Temiz bir havada nefes alamamak gibi,
Ya da alıpta hissedememek gibidir
Yalnızlık...

Üzerine çöktü mü tat vermez hiçbir şey,
Ne su, ne ekmek, ne şarap,
Acı bir patlıcan gibidir
..

Gece,
Yollar bomboş ve ıssız
Gözlerim değil ama her yanım sessiz
Öyle kendi başınayım kimsesiz,
Duygular boğazımda düğüm öylece duruyorum hareketsiz

Gece,
..

Yalnızlık eksilmez çoğalır
..

Yokluğunun bende bıraktığı sessizlikti yalnızlık
..

Gün batıyor dağların arkasından
Birazdan karanlık başlayacak
Yine sensiz yine sessiz bir gece
Derdimi kimse paylaşmayacak.

Anlatamam,anlatmaya gücüm yok
Dilimde kör düğüm olur heceler
..

Her Renkte sevda


Mavi deniz ve ben karaya vurmuş gemi
Sarıya vurmuş güneş akşama sevdalı
Yamaçlarda vişne kırmızısı karanfil
Her renkte aşk bende yalnızlık.
..

tanrı gibidir yalnızlık
ne aksini kanıtlayabilirsin
ne kendini
bu yüzden
tek gerçektir değişmeyen
farkında olmadan iman ettiğimiz
sözün tükenmesidir yalnızlık
..

Bilmiyorum anlatsam anlarmisin, yada hiç anlatmasam gorürmusun kalp yaralarimi'bir yalnızlık şarkısında' nakarat olsun dye yasamasak artk hayatı'konusmadan şiirlessek...
..