YALNIZLIK ŞİİRLERİ

Bir kadın var gözlerimde,yaşamak kadar çılgın,
Umut kadar kuşkulu,yalnızlık kadar ürkek…
Bir kadın var yüreğimde,senelerce günlerimi süsleyecek..

Gözlerimde bir kadın var,şimdi yalnızlık kadar yorgun,
Geceler kadar duygulu…
Gözlerimde bir kadın var,
..

Yine yalnızlık sardı parmak uçlarımı.Adım adım yaklaşırken o uçsuz bucaksız sonsuzluğa.Bir gülüşünü atmadım mazimden bir de yırtık pırtık pabuçlarımı.Her saniyemi not ederken o karanlık sayfalara...
..

mektup geldi
YALNIZLIK İNSANA YAKIŞMIYORMUŞ
08.12.1981 Salı


Yirmi ayı doldurduk zalim gurbette
Artık mektubumuz sılaya gide
..

Ey ezelde ışıksız ıssız her alanı kaplayan Yalnızlık
Bir sen vardın Rab’le beraber,üretkenlik ve kudretinle
Birde acı veren çekilmezliğin ve doğurganlığın
Var edici oldun,çatlattın,çoğalttın iradeyi
Yalnızlığın çekilmezliğinde doğan neydi, ya İlahi

Öz benliğin çiftsizliği,tekliğsin,tüm varlar içinde
..

Özlem duydum gittim, memleketime
Gözümde tütüyor, nice duygular
Öyle gücendim ki, kendi kendime
Yalnızlık kokuyor, bütün sokaklar

Nerede güzelim, o eski dostlar
Nerede bir selâm, candan bakışlar
..

Bir yürek var bende köşesi kırık.
Bedenim yaşıyor, gönlüm çürük.
Duygularım tarumar, bölük pörçük.
Yalnılık bendedir, ben yalnızlarda.

Udumun telidir bana arkadaş.
Kalemimdir,silgimdir geceme sırdaş.
..

Sensiz, kar sağnaklarında yüreğim
Güneş bile üşütüyor beni sensizlikte
Buzlar kaplamış aşk yolumu
Beyaz bir yalnızlık kaplıyor her yerimi

Geceler birbirini kovalıyor
Acı soğuğunu hep üstüme salıyor
..

acıdan titremedim
uykusuz gecelerden
dost edinseydim kendime
yalnızlık koymazdı bu denli

acıdan kahretmedim
korktum sızılardan
..

Bir yalnızlık vapuru geçerdi bu limandan,
Tüm kapılar üstüme kapanırdı, üşürdüm,
Bütün şarkılar yarım kalırdı dudağımda,
Deli dolu bir rüzgâr gözlerimi alırdı.

Bir yalnızlık vapuru geçerdi bu limandan,
Çocuklar simit satar, güvercinler ölürdü,
..

Odamda bir yalnızlık
Salonda öyle
Kuş kafesinde yalnız
Balıklar akvaryumda yapayalnız

Eşim ve çocuklarım
Hepimiz yalnız
..

Yalnızlık…
Bir çay demi kadar sakin
Sessizlik kadar hüzünlü.

Derin bir acı taşır içinde.
Dostlar bahane.
Yalnızlık,
..

Ne Aşk beklemeyle geliyor
Ne de Yalnizlik gidiyor

Ahh Sevgili
Bazen Aşk oluyorsun
Beklemeyle gelmeyen

..

Yalnızlık güzel şey seni bana hatırlatıyorsa...
..

Geldi girdi içeri,
Sinsice sızdı yalnızlık.
Gece gibi bakıyordu gözleri.
Gece gibiydi karanlık.

Sen dedi benimsin artık.
Sen dedi yalnızsın artık.
..

Ne yazacak sözüm var bugün, ne konuşacak bir cümle sesim
Günüm yine anlamsız, anlamsızlık saplantı, saplantı derinim.
Ne atacak adımım var bugün, ne bir soluklanmalık bile nefesim
Günüm yine menzilsiz, menzilsizlik kötürüm, kötürüm derinim.
Ne kalpten dökülen şiirim var bugün, ne aşka atacak bir kalbim
Günüm yine yalnızlık, yalnızlık uçurum, uçurum dipsiz derinim...

..

Düşündümde dün gece, benden yalnızı var mı?
Yalnızlık, kaderime örülmüş bir duvar mı?
Ağlıyorum yalnızım, gülüyorum yalnızım........
Bu sabahsız ömrüme, bir gün güneş doğar mı?

Her zerrenin eşi var, beyazın siyahı var,
Şu karanlık gecenin, aydınlık sabahı var.
..

Bir yalnızlık hikayesi,
bilindik herkes tarafından yaşanmış duygular işte.
Ne bir eksik, ne daha fazla.
Kalabalıkların yalnızlığı bu aslında.
Yığınlarca insanın, denizler dolusu duygularda kaybolup gitmesi gibi bir şey.
Yalnızlık,
Bırakmayan peşimizi gölge, gece daha da belirgin, orada öylece.
..

Ve sonra her şeyi bu kadar önemsemenin ne kadar yanlış olduğunu fark ettim. Ben olmadan da insanlar yaşamına bir şekilde devam ediyordu. Düşüncelerimin ya da ne hissettiğimin onlar için bir önemi yoktu. Beni yitirmekten korkmadılar çünkü onlara göre fazla iyiydim..
O bilindik ”mutlu insan” maskesini takmaktan vazgeçtim. Maskeler gerçeği göstermezdi çünkü. Ve ben maskelerin ardında yaşamaya çalışmayı daha fazla sürdüremezdim.
”Hayatında yaşadıkların bir ödül veya ceza değildir.” demişti Babam. Yanıldığı bir şey vardı. Ben yalnızlıkla cezalandırılıyordum. Bunun farkındaydım. Mutsuzdum çoğu zaman. En büyük hatam mutsuzluğuma çare aramayışımdı sanırım.
Keşkelerle yaşamaktan vazgeçtim. Çünkü keşkeler pişmanlıkları doğuruyordu. Belkiler öyle değildi. Belkiler, umut taşıyordu her zaman. Susmak yoruyor artık beni. Yalnızlık sırtımı sıvazlayıp, yanımdan ayrılmayacağını söylüyor. Aklımdan kelimeler diziliyor ama onları toparlayıp cümlelere dökemiyorum. Duygular boğazıma dizilmişti, duygularımı yutamıyordum.
Kaybedilecek bir şey kalmadı artık. Yitirilen çok şey var. Sevgi mesela. Sözcükler değerini yitiriyor, yüzlerdeki gülümsemeler kayboluyor ve gözler boşluğa bakıyor her defasında. Yeri hiçbir zaman dolduralamayacak olan boşluklara.. Bir şeyleri boşvermek, olanları unutmak ve yalnızlık benim kaderimde var sanırım..
..

ikinci sonat da
bin bir çeşitli hastalık
notalara çivili
yalnızlık mı yalnızlık

tahta beşik sallanırken cadde de
ahı tutar da yüreğim konuşmaz
..

Bir yalnızlık benimki
Yalnız olmaktan farklı
Sevip de sevmemek gibi
Tezat!
Bir yalnızlık benimki
Kalbimde gizli
Gurbetteyim ama değilim gibi
..