YALNIZLIK ŞİİRLERİ

bu işte bir yalnızlık var
dakikalar yalnız
dakikalar boş
bu işte bir yalnızlık var
hayat alabildiğine sessiz
sensiz
..

Biz, üç kardeştik
Sonra ben yalnız kaldım...

İlk yalnızlık ağır geldi
Sonraki büyük yalnızlık...
Ondan hâtıra kaldı.
..

Yalnızlık!

Yalnızlık, büyük cefa sevenler için!
Ne uykusu bellidir, ne uyanıklığı,
Gözlerde nem, gönülde hüsran!
Beyinde deprem, yürekte kan!
Bitmeyen azap, susmayan vicdan!
..

Yalnızlık herkesin kendince bir izafiyet
Yalnızlık; yalnızların, yalnızlığıdır
Kimse başkası kadar yalnız olamaz
Yalnızlık hakkında (susu(yor) um)

Aşkıma kelimeler kesinlikle etmez kifayet
Yüreğim ak güvercinin kanatlarına takılıdır
..

Yalnızlık, fokurdayan kızgın lavlarla
dopdolu bir krater gölüne
ayağı kayıp düşmektir bir anda
ne olduğunu bile hiç anlayamadan
Yalnızlık, kasırga rüzgârlarıyla
buruşuk bir kağıt gibi durmadan
savrulmaktır ordan oraya
..

Yalnızlık bitmez tükenmez hayat gerçeği
Her tarafın kalabalık olsada yalnızlık bitmez.
Yüreklerde sevgi yok olur uçar giderse
İnan kardeşim yalnızlık bitmez.

Ne oldu bizlere kardeşim anlamadım ben
Bir kerecik kardeşini özlemedin sen
..

Hiçbir şey almadan nasipten;
Bir günü geride bırakıp, çekip gitmek.
İnsafsızca, gurursuzca
Yalnızlık verir insana
Gece rüyalarında
Issız derinlik içinde yalnızlık
..

Ayrılma vakti gelmiş aşk limanından,
Yolculuk yalnızlık limanınadır.
Sayamadım,bu şiir aşkın kaçıncı firarınadır.
Fazla uzatmayalım yolcu yoluna,
Yalnızlık limanına,göz yaşları fora.
..

sarıl bana yalnızlık,gir ikimizin arasına
üşüyorum sensiz sen neden anlamasanda
kim isterki evcil hayvan gibi sahiplenilmek
özgür kuşlar gibi uçarım kanatlarım arası yalnızlık
soğuk rüzgarın ısıtır beni göklerde taşırken
ve bir soraki durağımda yine kaçar süzülürüm seninle...
..

Vakit Nakittir; Dilini Sevgiyle Döndür! .

Sabır; ihtiyaç duyulan en zaruri iletişim donanımı özelliği idi! . Fakat, hayır olabilecek bir girişimde de ivedilik zaruri bir iletim donanımı özelliği idi! . Bir an düşündü ve yalnızlığına çare aradı; bir gönle girebilmek en hayırlı olandı! . Yaşadığı hayatta yalnız kalmış ve kendi düşüncelerini, helali belleyeceği değere sunamamıştı henüz! . Şu ana kadar helali bellemek istediği değere; bazı düşüncelerini dile getirmiş ve helali için, hiçbir olağanüstülüğü yoktu düşüncelerinin! . Sanki, öncesinden biliyordu, kendisinin ne düşünebileceğini ve nasıl bir girişimde bulunabileceğini! . Şu ana kadar saygı çerçevesi içinde; kişisel hakların muhafazası ile iletişim kurma yolunu seçmiş ve bu sebepten, bir gönle girmenin gerektirdiği davranışlardan kendini mahrum bırakmıştı! . Oysa ne çok seviyor ve sevgisini umduğu kızın, kişisel sorumluluklarında, azimle görev alabilmeyi ne kadar da çok istiyordu! . Beraberce düşünmek ve beraberce girişimde bulunmak; neden bu kadar uzun zamanın geçiverme süreci içersinde de olsa, şu an neden bir birliktelik olamasındı ki? . Yalnızlık; düşünüyordu yine: şafak atımı umuduna, sevgisini umduğu, biriciklikleri ve asillikleri ile kendisinin tanınmasına izin vermiş olan, helali bellemek istediğinin adını! . 8-10 yıldır; bir yalnızlık söz konusu ve 8-10 yıldır süren, aralıklarla kendini belli etmeye çabalayan girişimler, niçin bu zamana kadar sonuç alamamıştı ki? . İnşallah; gören gözlere sahip olunuverince: bu aşk öyküsünün sonu, tatlı bir tebessüm ile birlikte atılan adımlarla devam edecek! . Hayat devam ediyor ve helal bellenecek değerin gözleri önünde fark edilme isteği; yeni girşimlerde bulunmaya zorluyordu insanı! . Acaba; nasıl anlatılabilir ki, bir insana duyulan sevgi? . Yeni kendi gibi olan seslenişler, yeni kendi gibi olan girişimler ve kendi gibi seven ve kendi gibi muhafaza eden, davranış biçimleri ile inşallah bir gün ne kadar çok sevdiğinin anlaşılacağı günü bekliyordu sabır içinde! . Bugün; dünden daha sabırlı ve hazır mevcut imkanların sağladığı, girişimciliğe dair yeni fırsatlar kapıda idi! . Az sonra güneş doğacak ve yine umutla atılan adımlar, sevgisini umduğu kız için olacaktı! . Hazırlıklı olmalı her olasılığa ve bugün içinde, sevgiye dair umutlar düşmeli insan kalbine ve insan, umut ettiğinden, helalinden belleyeceği sevgiliden, umduğu sevgiyi alabilmeliydi! { Kaleme Alan: Kemal KABCIK – ANTALYA - 15 Aralık 2012 Cumartesi 06:56:18 }
..

Yalnızlık; kendine yararı olacak arayış içerisindeydi ve en doğru yarar, okunan kitapların verimliliğinden, kalplere iniyordu sanki! . Kalbimizi; sevgi odaklı kılabilmek ve ince bir düşünce ayrıntısında, seven ve sevilen insanlarla birlik içerisinde oluvermek! . Daha çok okumalı ve daha iyiyi, daha doğruyu ve daha güzeli, yine dostlukların paylaşımında görebilmek! . Yalnızlık; her an bir kitapla dostluk kurmak için yeni bir fırsattı! . Okuduğumuz kitabın, duyarlılık yüklü kalemi ile bir oluveriyordu insan! . Aynı şeyleri hissediyor ve aynı kararları alıyordu, insan düşününce! . Yine de küçük farklılıklar doğuyordu; okuyucu ve kitap yazarı arasında, duygu yoğunluluğunun derecesi, hep farklılık gösteriyordu. Ve kimse kimseyi değiştirmek istemiyordu! . Her şey olduğu gibi çok daha güzeldi! . Ahenk içerisindeki dünyaya zarar vermemek adına; her okuyucu, kitap yazarının ifade ettiği düşüncelerle olgunlaşıyor ve olgunlaşan insan, daha da donanımlı, daha da sağlam bir insancıl karaktere bürünüveriyordu! . İnsan sevince kitabı; etkilendiği cümleleri derliyiveriyordu! . Sonra; kitap dışına taşan, düşler ve hayaller ile insan kendine yararı dokunacak bir paylaşımın çizgisini keşfedebilmek için, hep düşünüyor, hep düşünüyordu! . Yalnızlığın fırsatı hep okumaktan yana idi! . Okumak hayatı kitaplarımızdan ve etkili bir zaman kullanımı ile, başarıların ahengi içerisinde kalabilmek! . Paylaşabilmek umudumuzu; tüm insanlık ile! . Umudumuzu çoğaltabilmek; yaşanılası paylaşımlar için! . Paylaşımlardan; kendini keşfeden, duyarlılık yüklü yeni kalemler! . Sorumluluk aşkıyla; hem kendimize, hem de vatan sathı bütünlüğümüz için emek harcayabilmek! . Görev azmiyle kalem döndürebilmek ve iyi, güzel ve doğru olan bir yaşam gerçeğini, yaşam danslarının kıvraklığına kazandırabilmek! . Yaşıyoruz ve hayatın devamlılığına yazılmış, yürekli kitaplar! . Yürek işçilerinin motivasyonu ile; çalışmak bir aşk! . Bir aşkı filizlendirebilmek; tutuşan gönüllerde! . Tutuşan gönüllerden, tutuşacak gönüllere sevdalı bir yürek atışı! . Bir kıvılcım atabilmek; sevmeyi ve umut etmeyi görev edinmiş, azimli insanlara! . Ve tutuşan gönüllerin seslenişi ile; kendine gelen ve kendine gelmeleri muhafazayı düşünen sorumluluklara yeni bir ışık! . Öğretmenlerimizin ışığı; yine yolumuzu aydınlatmaktadır! . Emek verilmiş dünden beri ve bugün için yine emekle kurmaya çabalıyoruz yarınlarımızı! . Emekle; varlığımızın manasını buluyoruz ve verdiğimiz emek ölçüsünde, umut ve huzur tüm insanlığın, yine yeniden bir kez daha! .

{Yazan:Kemal KABCIK - ANTALYA - 10.03.2013 05:54}
..

"YALNIZLIK" Adlı Romanı Okumak
ve
Düşünce ile Hareketinle Kendin Gibi Kalabilmek:

/ Hareket ettikten sonra bir gece süren yolculuk hakikaten fevkalâde yorucu olmuştu! . / Üstleri başları da toz toprak içindeydi! . / Kendi köşesinde dimdik oturuyor! . /

{Kitap Adı: YALNIZLIK - Kitap Yazarı: A. J. CRONİN - Çeviren. Leyla YAZICIOĞLU - ARİF BOLAT KİTABEVİ - 04 Eylül 2013 Çarşamba 16:24:05 }
..

"YALNIZLIK" Adlı Romanı Okumak
ve
Düşünce ile Hareketinle Kendin Gibi Kalabilmek:

/ Trenin bir kompartımanında sarsıla sarsıla hedeflerine yaklaştıkları sırada / insanların ve makinelerin saat gibi muntazam / küçük oğluna bakıyordu! . / Oturduğu sıranın karşısındaki tahta sıranın üzerinde, ayaklarını altına toplayarak oturmuş olan oğlu, arada bir babasına muhabbet ve sevgi dolu kaçamak nazarlar atfediyordu! . /

{Kitap Adı: YALNIZLIK - Kitap Yazarı: A. J. CRONİN - Çeviren. Leyla YAZICIOĞLU - ARİF BOLAT KİTABEVİ - 05 Eylül 2013 Perşembe 07:05:36 }
..

Bir yaz gecesinde sıcaklığın henüz normale dönmeye başladığı zamanlarda, eksik giden birşeyler vardı...sanki henüz yazılmamış gibiydi..ölüm pusuda bekliyordu.Nerden geleceği belli olmayan bir duvar kesiyordu önümü......Bir rüzgara kapılıp gidebilirdim her an. Ve bir yaşam getirebilirdi kendime...Nerede ve ne olduğunu hiç umursamadan bakıyordum pencereden..Umarsızca sokağa bakıyordum boş...Sokak lambaları ve gece karanlığında dolaşan kedilerden başka kimse yoktu sanki şehirde....
Şehire bir yalnızlık çökmüştü..Ve ben penceremden bakıyordum...Ay gökyzünde hilaldi....Bu geceydi...Ve yıldızlar yoktu gecede...Bir iki taneden başka......
Sigara yaktım sessiz ve usulca....Dumanı savrulurken geceye...Dokunsalar ağlayacak gibi oldum.......Eminim ki gözlerim parlıyordu şimdi gecede....
Şehire bir yalnızlık çökmüştü...
Ve ben penceremden bakıyordum.....
..

Her insan ömründe en az bir kere yalnızlığı yaşamıştır, yalnız kalmıştır. Ama öyle sıradan bir yalnızlık değil, adam gibi bir yalnızlık..

Çevrenizde eşiniz, dostunuz, arkadaşlarınız vardır. Işıl ışıl parıldarlar, gözlerinizi kamaştırırlar bazen, bazen de yüreğinize, üşümesin diye yorgan oluverirler sözleriye, gözleriyle..

Siz ay gibisinizdir.. Çevrenizde, yörüngenizde yıldızlarınız vardır ve tabi gezegenleriniz kendinize yakın bildiğiniz. Çevrenizdeki yıldızlarla iyi geçinirken yörüngenize yeni yıldızlar, yeni yeni arkadaşlar da katılır. Değişim ve gelişime açık olduğunuz sürece bu böyle devam eder..

Değişim ve gelişim düşünceniz yoksa ve sadece körü körüne çevrenizdekilerle yetiniyorsanız kusura bakmayın kendinizi yalnızlığa mahkum etmişsiniz demektir..
..

Her yalnızlık da içimizi ısıtan çay olsa da, kahvenin hatırını sayacak kadar nankördük...
..

Sevmiyorum geceyi
Ürkütüyor karanlık
Neden ki hep bana
Düşer yalnızlık

Gece koynumda
Karanlık arkamda
..

yalnızlık;
bir yanıyla..,
sessizlik...
öte yanıyla..,
sensizlik! ...

yalnızlık;
..

‎ ~ Sürmeli Yalnızlık ~

Hüsn-ü aşk edep ile gözlerinde daimi,
Nazenin bakışlar iffet ile sürmeli.
Nazarın suretin değil, edebin sireti,
...O'na sürmeli yalnızlık dedim bilmeli.

..

Derin bir sessizlik içinde geldi yalnızlık
Hüzünlü bir sonbahar gibi geldi
Sokuldu gecenin koynuna usulca
Sokuldu ve sustu!

Ansızın bastıran bir kış gibi geldi yalnızlık
Yorgun ve üşüyen bir kadın gibi geldi
..