YALNIZLIK ŞİİRLERİ

BEN, SENİ her şeyden önce tanıdım Duamdan sonra, âmindir adın! Yalnızlık Tanrısal bir yüce duygu; Düğüm, düğüm uzanıp SANA bağlanan. Yalnızlık içimde sonsuz bir tutku, Sonu da, başı da SENLE dağlanan. Yalnızlık içimde bir garip türkü, Güftesi, bestesi SENLE sonlanan. Yalnızlık içimde bir sevda yurdu, Tapusu, senedi SANA dayanan. Yalnızlık içimde sürekli yazdır, Ne alsam, ne versem hepsi de azdır. Gönlümde sürekli sonsuz niyazdır, Çaresi, dermanı SANA bağlanan. Yalnızlık içimde sürekli kıştır, Yolları yokuştur, sonu yokuştur. Gelsen de eritsen buzları tümden SENİNLE bir olmak bilsen ne hoştur. OSMAN TÜRKOĞUZ [email protected] İzmir; 16 Ocak 2012,
..

Damarımda kan etimde tırnak
Böylesi bir bütün olma yalnızlık
Ben sevgiye,sevgi bana hasret
Kesiver ağlarını çek git yalnızlık

Tutma ellerimden sevgilim gibi
Sarma kopkoyu gecelerde beni
..

Düşüncelidir yalnızlık
Sessizlik çığlık çığlığa
Ve çıldırasıya düşünür yalnızlık
Kolu antik tapınakların sütunu
Dayanmış gökten çenesine
Saplanmış temeli yeryüzüne
Hep böyle düşünceli midir yalnızlık
..

Dert edinme,
yalnızlık tuhaf bir duygu.
Havada uçuşan toz bulutudur, toz bulutu!
Cam üstünde su damlacıklarıdır bazen,
Bazen de;
odada uçuşan duman kokusu..
Sivrisinek vızıltısında kanlanmış gözler
..

Gökteki yıldızlar mahzun gülerken,
Geceme ay gibi dalan yalnızlık,
Kurşuni bulutlar suyu elerken,
Günboyu kapımı çalan yalnızlık.

Sıra dağlar gibi aşkın çilesi,
Zor taşır bu yükü gönül kalesi,
..

YALNIZLIK

Yalnızlık...
o iğne ucu
o dilsiz, o gün gün derin
sessiz, o incecik
o çaresiz, sızılar..
..

Şu koca dünyada çok güzel gördüm
Anladımki kaderimsin yalnızlık
Geceler boyunca ah edip durdum
Anladımki kaderimsin yalnızlık

Nice yıllar oldu delice sevdim
Bazen hor görüldüm bazen sevildim
..

Sözlerim mahçupken zaman alemde,
Dolaşan,tek kelime oda dilimde,
Yanmadan kül eden ateş yelinde,
Çaresiz bakışın adı yalnızlık.

Ben gittim; ardımda hep ayak sesi,
Yolumda azabın ateş perdesi,
..

Bir yalnızlık rüzgarı esiyor başucunda..!
O karanlık gecede,
bir kuru yağrağın savrularak..
rüzgarın kolları arasında çırpınışı..!

Bir yalnızlık rüzgarı esiyor başucunda..!
Resimli bir gazete sayfasının,
..

Ne zaman
Bir tren düdüğü duysam
İçimde bir yerler acır,
Bir yalnızlık çöreklenir yüreğime...
Bir yalnızlık ki!
Kovarım kovarım gitmez....

..

Penceresi kapalı küçük bir evde, ıssız ve soğuk, siyah duvarlı bir odam olacak. Yalnızlık hep başucumda, kapının diğer tarafında, yavaş yavaş içime girip beni kemirmeye başlayınca, gülmeyi unutturacak bir olay gelecek başıma. Çok sevdiğim biri ölecek mesela. Cenazesine gitmeyeceğim. Çünkü tabutunun önünde durup onunla sohbet etmekten alamam kendimi. Ondan af dilemek, ya da bilgisiz olduğu konularda yeni öğrendiklerimi ona anlatmak, hatta yeni duyduğum bir fıkrayı gülme yetisini yitirdiğini bildiğim halde ona hararetli hararetli anlatmak, öbür tarafta karşılaştığı şeyleri merak edip bir tek kelimeyle anlatmasını istemek. Bunların hepsini yapabilirim. Bu yüzden sevmem mezarlıkları. Kafamı karıştırır ölüler..
Yalnızlığım bir böcek gibi ruhumu kemirmeye başlayınca, ve ben gülmeyi unutunca, şiir yazmaktan daha büyük zevk alacağım. Umudum kalmamış, evdeki biralar bitmiş, kasetlerim kırılmış, gitarımın bütün telleri kopmuş olacak çünkü. Bir oyun sahneye koyamayacağım. Yalnızlık hayat oyunumu kara bir bulut gibi kaplayıp ona hükmedecek. Elimde sadece şiirler kalacak o zaman. Duvarlara, masalara, her yere şiirler yazacağım. Şarkı söylemek zevk vermeyecek. Parçalanmış bir kağıttaki tek bestem umutlar gibi çöp kutusunu boylayacak.
Yorgun gün devrederken kendini geceye, ben kaçacağım insanlardan..
Yalnızlık ruhumun son kırıntılarını da bitirirken, artık gülmek gibi bir eylemden habersizken gözlerim, zamanla şiirlerden bile bıktığımı hissederken, kanatsız bir melek gelecek ilahiler söyleyerek. Siyah bir kıyafeti ve elinde kocaman bir orağı olan melek elini uzatacak bana. Ona dokunduğum an son bulacak masal.. Öleceğim.. Ve tabutumun başında durup bana fıkra anlatacak bir dostum olmadığı için ağlayacağım..

19.04.00
..

Olmazsa olmazlarım yok artık,
olursa olurlara bıraktım hayatı.
Han duvarları gibi yüksek,
uçurum kadar derin yalnızlık…

Gündüzler nicedir yolu şaştı,
geceler epeydir haddini aştı.
..

Karanlığın ve Siyahın ruhunu hissettirdiği ölümle hayat arasındaki vurgu.Bilinçten özgür mistik kavrayış,tanrı ile devinim... Yalnızlik arayışın dipnotu. ... Ruh mabedinin sütununda saklı olan boşluğun sırrı. boşluğun sırrında, lanetlenmeye hazır korkunun biteceği karanlığın inisiyasyonunda ezeli özgürlük... Yalnızlik karanlığin dipnotu. Kötü ruhların eyleme geçmesi ile korkunç bir güç karşısında gece bekçilerinin fısıltıları arasındaki cesaret. Yerlerin kutsal fahişeleri ile inkübüsün sahiplendikleri utançlari sezme... Yalnızlık aşkın dipnotu. Gururlara asılmış sevdaların keşkeler mahzeninde pişmanlık iniltileri.Şehvetin iticiliğinde organlarda çürümüş Kutsal (Seviyorum) kelimenin günahında yanmak...
..

Hoşgeldin kara gözlü gecem,
Hoşgeldin kadim dostum yalnızlık
Hoşgeldin hüzünlü hecem,
Hoşgeldin şiir tadı yalnızlık,

Siyahlarda açar gökyüzüm,
Artık gülmez yüzüm,
..

Yalnızlık, yalnızların yalnızlığı tercihinde
Bencillik tufanında varlığın kayboluşu
Benlikteki hırsların ve amaçların uğrunda
Garip bir oyun, oturmayan bir taştır yalnızlık

Mananın maddedeki isteklerde kölesi
Gelişimin eksik kalan, birleşmemiş büyüsü
..

Kimseyle pay edecek tek anım yok
Ne amansız rakip imiş yalnızlık,
Gün dursa, su yansa bir muradım yok
En zamansız ölüm imiş yalnızlık...

Her gece o hüzün çalar kapımı
Bir demet gül ile alır canımı,
..

-Tarifi imkansız bir üzüntü içerisindeyim.Onunla her konuşmamızda çok iyi olmadığı halde yarın mutlaka iyi haber vereceğim sizlere derdi.Üçüncü kemoterapiden sonra birdaha hiç sesi çıkmadı ve biz sevenleri ona ulaşamadık.Artık çok bitkindi.Her gün biraz daha sona yaklaşan büyük üstad için, yapılacak birşeyde kalmamıştı.
-Düşünüyorum da zaten bir şey yapamazdık/elimizden ne gelirdi ki? Lanet olası şu kanser meretinden kurtulan varmı ki? Üstadımıza ümit doğsaydı.Şu saatten sonra yazılanların da hepsi boşuna.Sadece o’nu sevdiğimi/saydığımı/özlediğimi ve asla yerinin dolmayacağını sizlerle paylaşmaktan başka.Hastalığının orta döneminde yazılarımla / mesajlarımla/ zaman zaman telefonlarımla hep yanındaydım.
-Hiçbirşey yapamamak adına çok üzgünüm
-Çaresizliği yaşamış olmak adına çok üzgünüm.
-Ve bu gün o bizden ayrıldı/artık yok/O’nu birdaha
göremeyeceğim için çok üzgünüm....
-Gülegüle Dostum..seni çok özleyeceğiz.
..

Senden önce yalnızlık diye bir şey yoktu.
Sevginle birlikte sızmaya başladı bedenime.
Ben sana teslim oldukça,
Kalbimde ki yalnızlık da büyüdü...!
..

Yalnızlık, yaşamda bi an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.

Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.
..

yalnızlıktan sözetmek ne haddime
hem besleniyor hem de besliyorum
yalnızlık baştan beri benim,
yalnızlık yaşantıma, bir mukaddime...

bazı ilaç olamasa da derdime,
bir teselli yine de kendime.
..