Yalnızlık Zor Be Ali Dayı

Yalnızlık zor be Ali dayı
Çok zor artık resimlere bakmak
Biliyormusun öyle kötü koyuyor ki
Ayıkken senle konuşamamak
Seni bulamamak

Yalnızlık zor be Ali dayı
Sessizlik yankılanıyor kulaklarımda
Közü bitmiş çeke çeke nargilemin
Anlıyorum bunu her nefes aldığımda
Acıyor canım ağlıyorum
Yastıklarım sırıl sıklam yataklarımda
Sonra sızmışım anlıyorum sabah tekrar uyanınca
Ve yine aynı tas aynı hamam
Yine aynı zeybeği oynuyorum
Yine aynı ölüm geliyor aklıma
Yine aynı caddelerden geçiyorum
Seni arıyorum bulamıyorum
Gidip mutfağa tekrar
İki tek atıp ardı ardına
Sonra yine başlıyorum senle
Yalnızlık zor be Ali dayı...

Yalnızlık zor be Ali dayı
Zor artık uçurumlardan bakmak
Baka kalmak saatlerce
Düşünüp ölümü atlamadan sadece
Ciğerime işliyor artık zaman
Hangi ciğerim bilemiyorum
Ne evdeyim ne dışarda
Ne mektup yazıyorum
Ne haber dinliyorum gün boyunca
Sonumu kalemlerle yazmak gerekirse
Gerek yok aslında o tükenen o madur o haysiyetsiz...
Yanlızlığın getirdiği son gibi
Tertemiz bembeyaz sayfam
Hayır günahsız değil kastedmek istediğm
Sarılacak kumaşım, beklenen kaderim