Dolaştım kahrolası şehrin sokaklarında,
Bir tek ben yapayalnız, saatlerce sokakta,
Ne bir zevk veriyordu, nede bir huzur bana,
Taşı bana yabancı, kuşu bana bambaşka.
Evler aynıydı, tuglaları, taşları, çatı,
Nerdeyse perdeleri aynı, bahçeler, kapı,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta