Yalnızlık Zor Şiiri - Ramazan Ateş

Dolaştım kahrolası şehrin sokaklarında,
Bir tek ben yapayalnız, saatlerce sokakta,
Ne bir zevk veriyordu, nede bir huzur bana,
Taşı bana yabancı, kuşu bana bambaşka.

Evler aynıydı, tuglaları, taşları, çatı,
Nerdeyse perdeleri aynı, bahçeler, kapı,
İnsanlar sevgisiz, yapmacık, suratlar asık,
Ne bir muhabbet var arada, nede bir dostluk.

Seni aradım, umutsuz ötede beride,
Bir dost yüzü aradım, bir gülen yüz nedense,
Her yere baktım ben, o köşe, bu köşe, yoktun,
Kahrolası şehirde yapayalnız bıraktın.

Şimdi korkuyorum artık sokağa çıkmaya,
Yine yapayalnız kalmak zor geliyor bana,
Ya senle olmalıyım, yada ağlarım yalnız,
Ne olur bırakma beni şu sokaklarda yalnız.

Enschede/4.2.2001