Yalnızlık Yoldaşım
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Sanki sessizce sokaklarda kovalanıyorum.
Hayallerim uçsuz bucaksız biliyorum.
Bu hayatta kimsesizim yalnızlık yoldaşım.
Yanlızlık Yoldaşım
Köşeyi dönünce karanlık çöker.
İçimde kara bulutlar gezer.
Hayal içinde hayal görürüm yeter.
Bu hayatta kimsesizim yalnızlık yoldaşım.
Yalnızlık Yoldaşım
Küçükken kapının oradan sesler gelir.
Küçükken neydim ki annem bilir.
Bu bir hayaldir içimi kemirir.
Bu hayatta kimsesizim yalnızlık yoldaşım.
Yalnızlık Yoldaşım
Yalnızlık bana ben yalnızlığa alışığım.
Yalnızlık ise benim tek arkadaşım.
O üzülse ben de üzüntüye kapılırım.
Bu hayatta kimsesizim yalnızlık yoldaşım.
Kayıt Tarihi : 23.12.2017 19:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Büyük bir aşk hikayesiydi. Hüsrana uğradım. Dost dediğim insanların iyi günde yanımda olup, kötü günde olmadıklarını öğrenince yalnız kaldım. Ben de kendime yalnızlığı dost edindim. Karmakarışık duygular içerisindeydim. Ben de bu duyguları kaleme aldım. Ortaya bu şiir çıktı. İyi ki de yazmışım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!