Duymaya çok alıştığın sesler belirginleşir dönem dönem.
Aldığın nefes, kulağını tırmalamaya başlar.
Sessizliği duyarsın, hayat olduğundan da fazla yavaşlar.
Eski televizyonların karıncalandığındaki his gibidir sessizlik.
Konuşulmayan kelimelerin, tasvirsiz hislerin, bırakılan izlerin,
Aynı kara kutudaki iletilmeyen sinyalleri gibi, anlamsız hissizlik.
Ne kadar müdahale etmek istesen de, anten bozulmuştur birkere.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta