Yalnızlık Yağmuru Şiiri - Uğur Yeşilyurt

Yağmur vurunca cama sokaklar yalnızlık kokar
Sokaklar, sokaklar köpeklerinin sesinden korkar,
Çiçeğin arıyı seveceği tutar,
Bir deryadır yalnızlık çırpındıkça yutar
Camdaki yağmur uzar kırbaç olur,
Elin elinde bağlı gözün yosunlu,
Zaman takip eder damladaki yolu.
Yalnızken cimrileşir saat,
Her vakit kendinden ayrı durur,
Karanlık kıyam, aydınlık rukû
İkisine taşıtır zaman en ağır yükü,
Artık ay ışığı da sızmaz olur perdeden,
Canileşir yağmur serçe gibi üşürsün,
Üzerinde ki palto kanat çırpar.
Zaman daralmaz, azalmaz bükülür,
Öyledir işte hiç olmadık şeyler ürkütür,
O duyulmayan en yanık türküdür,
O yalnız bana ait o bende başka türlüdür.