Yalnızlık Ya Da Sardunyalar Açarken

YALNIZLIK
YA DA
SARDUNYALAR AÇARKEN

Yalnızlık sağaltılmış antik sanrıdır
Kurşuni heykel gibi durur hüznüyle Babil
Asrın cefasına yedi başla yazılmış tanrı
Gezer şehrin ortasında Hürrem ve Mihrimah
Yedi iklim üstünde uçar ebabil
Vay ki bıçak kesmez
Karanlık,karanlığın düşmanıdır

Sor ki İstanbul, Kızkulesi’nde elem
Martılar Halic’i seyretmekte gün boyu
Rüzgarına yıldız düşer geceden
Üsküdar’dan Beşiktaş’a bir vapur gider
Yüreğim yüreğine değer inceden

Elem dikenlerine basarak yürüdüm
Sırtımda Akdeniz’in Roma hançeri
Ham duvarları yıkarak geçtiğim
İki denizin buluştuğu yerde ne Hızır ne Musa
Asi bir haykırışın içindeki son dua
Gül diyarında gülden özge yok bildiğim

Yüreği törpülenmiş kasırganın mutluluğu
Ne şaraba dudak sürer ne Mona Lisa’ya
Kanatılmış isyanların türküsüyle dönerken dünya
Henüz döl vermemiş babaların kasıklarında
Rahme budanmış yolculukların vebasıdır
Amentü billah ki sözlerin aşka dönen muştusu

Gözlerinde geceler boyu yürüdüğüm ıssızlık
Sakin sularda tek bir harfe dönüşür
Yalnızlık,sağaltılmış antik sanrıdır
Yüzyılların içinden damıtılmış saf yürek
Soğuk kutuplarda bahar kadar gerçek
Kaf dağına yürüyüşün bir diğer adıdır

Sana yazılan harfler turuncudur alfabede
Ham dudaklarım eflatun
Gidilmemiş diyarların yanık buğday tenidir
Katıksız çıktım yola yalnızlık kitabından
Boş yanlarıma kavgayı yükledim helalleşerek
Sabır adın oldu yüreğimde duruşun zindan

Seni hangi adın ile çağırmalı
Adı konulmamış çocuklar anne göğsünde uyurken
Hangi zamana gitmeli senden uzak
Çağdaş kelimelerin arasında ileriye bakarak
Hangi antik mezarlarda aramalı seni
Nerede beklemeli seni gün batımında ey yar
Elem yüreklerinde sardunyalar açarken