Yalnızlık Virüsü 2

Kendi kendimi kırar geçiririm Pazar gün;
Kasırga, yıldırım, şimşek, deprem derken
içimdeki sonsuz bir derya harekete geçer
Çatır çatır kemik sesleri böğrümde,
Bugün iç organlarım başka yerde
Sol tarafımda ağır sızı, bazen derin bir inilti
ve nice ölüm sessizlikleri; hepsi görevde

Birkaç tanecik, üç, beş insan ya da insancık
bugün bana borç verecek misiniz?
Pazartesi, Salıya emanet olsun,
sevmediğiniz binlercesinden,
bağrınızdan söküp attığınızın onbinlercesinden
iki gözünü oyduklarınızdan,
o... çocuğu diye kapı dışarı ettiklerinizden olsun
Vay be; Pazarım şenlensin,
içimin derinliklerine bayram olsun
kanıma can gelsin, gönlüm huzur bulsun
“Uy anam uy” diye sevinç çığlıklarımla
damarımdaki kan akışım normale dönsün
ve avazım çıktığınca haykırayım penceremden
“Gün Pazartesi günüdür” diye bağırayım bugün

Usta dilenci gibi bir parktayım
Çömeldim kaldırım taşına,
Açtım avuçlarımı havaya
Diktim gözlerimi semaya
Yöneldim tanrıya ama feryadım insana
Haykırıyorum; gelin avuçlarıma,
azıcık koynuma girin ulan,
Üzerime çıkın, baştan aşağıya çiğneyin şuan
Ezin, ezin, dans edin tekmeleyin
İçimde kalabalıklarınız olmasa da
darbeleriniz bulunsun bedenimde
ayak izlerinizle son bulsun yalnızlığım
haykırıyorum avazım çıktığınca
İnsan istiyorum insan diye
Kimsesizlik burnumda duman duman
“para falan istemiyorum, sakın ha” diyorum,
hâlâ anlamıyorlar,
genzime kalabalık çekiyorum, bilmiyor hıyarlar
insan diyorum insan, duymuyor geri zekâlılar
bakışlarım üzerlerinde, ellerim asılı havada
Allah’ın hayvanları, kendini adam sanıyorlar

Pazar günü içimin yanışlarını bilmezsiniz
Derinden bir nefes çekişim var ki, ah bilseniz,
gözyuvalarım yerinden çıkarcasına oynadığında
süzülen gözyaşlarımı yudum yudum içtiğimde,
ciğerimden gelen kan küçük dilime değdiğinde
burnumdan yükselen simsiyah bir duman
fabrika bacalarına ulaştığı zaman
ya da gökyüzüne yükselip, bulutlarla birleşince
sapsarı kesilip, benzim morarınca
işte o zaman, öfkeden kudur, insanlığımın dışına çıkar
sonra da ana avrat küfrederim sağıma soluma