Yalnızlık VI Şiiri - Tunga Eralp

Sular süzülür yamaçlardan, yalnız yapayalnız sular,
Issızlığını - toz toprak çakıl yuvarlayarak beraberinde - bastırmaya birleşe birleşe enginlere doğru yol alan sular,
Bilmezler ki kalabalıklaşmak ta kendisidir ıssızlığın,
Bilmem ki bilseler bırakırlar mıydı akmayı,
Ya da en azından bu kadar istekli olurlar mıydı birleşmeye,
Gerçi ne değişirdi ki bilseler, kaderinde alçaklara akmak, buharlaşıp uçmak, yoğunlaşıp yağmak var suların,
Iraklarda bir bekleyeni var elbette her damlanın, var var olmasına ancak,
Buluşmak yalnızlığı bitiren bir kavuşmak mıdır ondan emin değilim işte,
Ak, uç, yağ,
Ak, uç, yağ,
Ak, uç, yağ…