Yalnızlık ve SON Şiiri - Oğuz Atalay

Dosta ihtiyaç duyduğunda.
Ne biliyim yalnız kaldığında belki
Belki kalabalığın ortasında
Ama unutma bir dost bulunur orda.

Sonra neden kaybolur gölgeler.
Çekilir hayatından gider.
Seni yalnız bırakır terkeder.
Yalnızlık işte, her anı bir keder.

İnsansın, ne yapsan çaresi yok.
Sonunda yalnız kalacaksın, şüpe yok.
Toprağa kadar var yanında üç beş dost.
Yalnızlık başlar o an, çare yok.

Kaderin bu dedim ya işte, insansın.
Er geç yalnızlığa kurbansın.
nasıl olsa sonunda yalnız kalacaksın.
Bir gün sen de farkına varacaksın.

İşte orda, ufukta.
Görülüyor, geliyor yavaşça.
İşte geldi, yanında.
Azrail seni de aldı bak sonunda.