Yalnızlık ve Özlem Şiiri - Ercan Keskin

Yalnızlığı seninle yaşadım ben seni özledikçe
Hiçbir umut kalmadı ne ilk ne sonbahardan
Sensiz dünya döndükçe mevsimler değiştikçe
İmgesel dizeler geçmez oldu hafızamdan

Yadellere çökende akşamın mahzunluğu
Geceleri dolduran karanlığı beklerken
Unutmak zor içimi yakan o bungunluğu
Sıcak bir rüzgar gibi yapraklara değerken

Özlemin yalnızlığa dönüşmesi olmasa
Katlanmak ne denli kolay olurdu bir bilsen
Zaman boşa akınca kavuşmak mümkün olsa
Hayatın çelişkisi bu sevsen de sevmesen

Yalnızlığı seninle tanıdım ben seni özledikçe
Hiçbir eser kalmadı ne ilk ne sonbahardan
Sensiz dünya döndükçe mevsimler değiştikçe
Imgesel dizeler geçmez oldu hafızamdan