YALNIZLIK ve ÖLÜM Şiiri - Hayrullah Gülsün

Kayıyor ellerinin arasından zaman.
Kanatlanmış, uçuveriyor maziye.
Ölmeye mahkum bedenin, zamanın kölesi.
Görmez gözlerin, bekliyor seni sonsuzluk.

Yaklaşıyor yılın sonu, başı muamma.
Titrek ellerinle tutunuyorsun hayata.
Yüzünde zamanın çekiç darbeleri.
Kaplumbağalaşan yürüyüşün, bastonlu belin.

Virane olmuş evin.
Kapın kilitli duvar, sönmüş ocağın.
Hatıraların izleri sinmiş eşyalar.
Yanı başın boş, yatağın soğuk.
Üşüyor ruhun, gözlerin dumanlı.
Burnunda tütüyor sevdiklerinin kokusu.

Soruyor yalnızlığını hoyrat rüzgarlar.
Dövüyor camlarını yağmur damlaları.
Ötüyor damında uğursuzluğun tellalı.

Sabahın köründe okunuyor selan.
Yenik düşmüş bedenin sinsi zamana.
Kabzedilmiş ruhun Azrail’in ellinde.

Akıyor naaşın insan selinde.
Islatıyor toprağı vefasız gözyaşları.
Gösteriliyor itibar ölmüş bedenine.
Bekliyor melekler gözler sende.

Düşüyor toprağa pörsümüş bedenin.
Yine yalnız, çıplak vücudun.
Gelenler terk ediyor kabrini bir bir.
Gözlerin bakakalıyor gidenlerin ardından.
Yaklaşıyor yılın sonu, başı muamma.