Herkesin , her şeyi öznel yargılarına göre değerlendirdiği dünyada,
Konuşmak, kişinin kendi yalnızlığından kaçması mıdır?
Çoğu zaman anlaşıldığını varsayarak, her onay bakışında,
Ötekinin varlığına sığınarak ürkekçe...
En çok yalnızlığımdan ürperdim,
En çok yalnızlığıma dayanamadım.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta